H πρώτη transgender αθλήτρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σηκώνει τα βάρη όλης της LGBTQI+ κοινότητας #διπλής
- 27 ΙΟΥΝ 2021
Η Laurel Hubbard είναι η πρώτη transgender αθλήτρια που επιλέχτηκε να συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να ανοίξει το δρόμο και για τους LGBTQI+ αθλητές. Η επιλογή της έγινε για την γυναικεία ομάδα άρσης βαρών που θα διαγωνιστεί στους Αγώνες του Τόκυο 2020, αφού φυσικά, επιβεβαιώθηκε ότι είχαν γίνει όλες οι απαραίτητες τροποποιήσεις στα χαρτιά της. Η ίδια είχε αγωνιστεί και σε ανδρικές διοργανώσεις το 2013, πριν ακόμα κάνει coming out ως transgender. Όλα καλά μέχρι εδώ; Όχι βέβαια.
Ο κόσμος του αθλητισμού έχει διχαστεί, αφού υπάρχει το επιχείρημα ότι η Hubbard έχει ένα άδικο προβάδισμα δύναμης, που της έχει δοθεί από τη φύση, εφόσον γεννήθηκε άνδρας. Άλλη μερίδα του κόσμου, βέβαια, υποστηρίζει την απόφαση αυτή, καθώς έτσι οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται ένας ακόμα θεσμός που στηρίζει και έμπρακτα την LGBTQI+ κοινότητα.
«Νιώθω ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα για την καλοσύνη και την υποστήριξη που μου έδειξαν οι κάτοικοι της Νέας Ζηλανδίας», λέει η ίδια. Η Hubbard θα αγωνιστεί στην κατηγορία άρσης βαρών 87 κιλών γυναικών, ως η πρώτη αθλήτρια που ανήκει στην LGBTQI+ κοινότητα και παίρνει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η 43χρονη μπόρεσε να επιλεγεί ώστε να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) το 2015 άλλαξε τους κανόνες της, επιτρέποντας στους transgender αθλητές να αγωνίζονται ως γυναίκες, αν τα επίπεδα τεστοστερόνης τους είναι κάτω από ένα ορισμένο όριο. Η τεστοστερόνη είναι μια ορμόνη που αυξάνει τη μυϊκή μάζα. Ενώ τα επίπεδα τεστοστερόνης της συγκεκριμένης αθλήτριας είναι κάτω από αυτό το όριο, οι επικριτές λένε ότι η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες εξακολουθεί να είναι άδικη για όσες γυναίκες έχουν γεννηθεί γυναίκες. Μάλιστα, έχουν επισημάνει τα βιολογικά πλεονεκτήματα αυτών που έχουν υπάρξει έφηβοι άνδρες, όπως η αυξημένη πυκνότητα των οστών και των μυών, για να στηρίξουν τη θέση τους.
Τον περασμένο μήνα, η Anna Vanbellinghen, αρσιβαρίστρια από το Βέλγιο που αγωνίζεται στην ίδια κατηγορία, είπε ότι αν η Hubbard διαγωνιζόταν στο Τόκυο, θα ήταν άδικο για τις γυναίκες και «σαν ένα κακό ανέκδοτο», παρόλο που στηρίζει την LGBTQI+ κοινότητα, δε θα έπρεπε η αρχή της συμπεριληψιμότητας να εφαρμόζεται «σε βάρος άλλων». Ενάντια στο να επιτραπεί στην Hubbard να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς, είναι και η ομάδα Save Women’s Sport Australasia: «Είναι λανθασμένη πολιτική της ΔΟΕ που επέτρεψε την επιλογή ενός 43χρονου βιολογικού άνδρα, που αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα, να αγωνιστεί στην γυναικεία κατηγορία”, ανέφερε η ομάδα σε δήλωση πριν από την απόφαση της Δευτέρας.
Ωστόσο, η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας στηρίζει απόλυτα την ένταξή της στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Εκτός του ότι είναι από τις καλύτερες στην κατηγορία της, η Laurel πληροί τα κριτήρια επιλεξιμότητας του IWF, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βασίζονται στις οδηγίες Δήλωσης Συμφωνίας της IOC για τρανσέξουαλ αθλητές», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Νέας Ζηλανδίας Kereyn Smith. «Αναγνωρίζουμε ότι η ταυτότητα του φύλου στον αθλητισμό είναι ένα πολύ ευαίσθητο και περίπλοκο ζήτημα που απαιτεί ισορροπία μεταξύ ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικαιοσύνης στον τομέα του παιχνιδιού», πρόσθεσε. «Ως ομάδα της Νέας Ζηλανδίας, έχουμε μια ισχυρή κουλτούρα “Manaaki” (σεβασμός) και συμπερίληψης για όλους». Αν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε αυτόν τον διχασμό, ας είναι οι επίσημοι κρατικοί φορείς εκείνοι που θα κάνουν την αρχή να σταθούν στο πλευρό της LGBTQI+ κοινότητας, κι ας σηκώσει τα βάρη της επιλογής αυτής, πρώτη η Hubbard. Αυτή τουλάχιστον μπορεί. Όχι με τη βιολογική της δύναμη, αλλά με τη δύναμη της ψυχής της.
