Η Duffy είπε την ιστορία του βιασμού της με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και είχε λόγο να το κάνει

Η Aimee Duffy όπως είναι το πλήρες όνομά της, τόνισε από τον πρόλογο ακόμα ότι ξέρει ότι αυτή τη δύσκολη εποχή που όλοι βιώνουμε, ίσως δεν είναι σωστή στιγμή να μιλήσει. Αλλά όπως λέει: «Δεν ξέρω αν υπάρχει ποτέ σωστή στιγμή». Η τραγουδίστρια ζητά από τους αναγνώστες αν νιώθουν ότι θα αναστατωθούν να μην συνεχίσουν την ανάγνωση. Το κείμενο της και η αλήθεια της, δεν θα πάνε πουθενά. Θα μείνουν στον αέρα.

«Ανέβασα τις λέξεις που έγραψα πριν από μερικές εβδομάδες γιατί είχα κουραστεί να κρύβομαι. Δεν ένιωθα ποτέ ελεύθερη ή ελεύθερη από το βάρος της ιστορίας μου. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω αλλά όσο κρυβόμουν και δεν μιλούσα, επέτρεπα στον βιασμό να γίνει συντροφιά μου. Εγώ κι αυτός ζούσαμε στην ύπαρξη μου και δεν ήθελα να νιώθω πια αυτή την οικειότητα μαζί του. Μια δεκαετία με αυτή την οικειότητα ήταν καταστροφική. Έπρεπε να ελευθερωθώ», σημειώνει.

Το περιστατικό που άλλαξε τη ζωή της Duffy

Η Duffy μέσα σε είκοσι γραμμές συμπύκνωσε τις πιο εφιαλτικές εβδομάδες της ζωής της. «Ήταν τα γενέθλιά μου. Ναρκώθηκα σε ένα εστιατόριο. Έπειτα ήμουν ναρκωμένη για τις επόμενες 4 εβδομάδες και ταξίδεψα σε μια ξένη χώρα. Δεν θυμάμαι να μπαίνω στο αεροπλάνο και συνήλθα όταν ήμουν στο πίσω κάθισμα ενός εν κινήσει αυτοκινήτου. Τοποθετήθηκα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και ο δράστης επέστρεψε σε αυτό και με βίασε. Θυμάμαι τον πόνο και την προσπάθεια να κρατήσω τις αισθήσεις μου στο δωμάτιο αφού συνέβη αυτό. Έμεινα μαζί του μία ακόμα μέρα. Δεν με κοιτούσε, έπρεπε να περπατάω πίσω του, είχα κατά κάποιο τρόπο τις αισθήσεις μου αλλά ένιωθα κάπως θολά.

Θα μπορούσε να με έχει σκοτώσει. Σκέφτηκα να το σκάσω στην κοντινή πόλη καθώς κοιμόταν, αλλά δεν είχα μετρητά και φοβόμου ότι θα καλούσε την αστυνομία επειδή το έσκασα και θα με έβρισκε δηλώνοντάς με αγνοούμενη. Δεν ξέρω πώς είχα τη δύναμη να αντέξω εκείνες τις ημέρες. Ένιωθα να είναι παρόν κάτι που με βοηθούσε να μείνω ζωντανή. Πέταξα πίσω μαζί του, έμεινα ήρεμη και όσο φυσιολογική γίνεται να είναι κάποια σε μία τέτοια κατάσταση. Όταν έφτασα σπίτι, έκατσα σε αφασία, σαν να ήμουν ζόμπι. Ήξερα ότι η ζωή μου ήταν σε άμεσο κίνδυνο, μου εξομολογήθηκε ότι ήθελε να με σκοτώσει. Με την λίγη δύναμη που είχα, το ένστικτό μου μου είπε τότε να τρέξω, να τρέξω και να βρω ένα άλλο μέρος να ζήσω, που εκείνος δεν θα έβρισκε.

Ο βιαστής μου με νάρκωνε στο σπίτι μου για 4 εβδομάδες. Δεν ξέρω αν με βίαζε και εκείνη την περίοδο, το μόνο που θυμάμαι είναι να συνέρχομαι στο αμάξι στην ξένη χώρα, αλλά και την απόδρασή μου όταν έφυγα από το σπίτι τις ημέρες μετά από αυτό. Δεν ξέρω γιατί δεν με νάρκωνε στο εξωτερικό. Ίσως, σκέφτομαι, μου έδινε ένα ναρκωτικό με το οποίο δεν μπορούσε να ταξιδέψει», διηγείται η Duffy.

Ο φόβος και οι δύο φορές που μίλησε στην αστυνομία

Η Duffy τονίζει ότι μετά το περιστατικό ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν θυμόταν καν πώς βρέθηκε στο σπίτι της, ή πώς ήταν εκείνο το διάστημα αν και ένας γνωστός της που την είχε δει, της είπε ότι ήταν κίτρινη και σαν νεκρή. Η ίδια δεν ένιωθε ότι θα ήταν ασφαλές να πάει στην αστυνομία. «Ένιωθα ότι αν κάτι πάει στραβά, θα ήμουν νεκρή, και εκείνος μπορούσε να με σκοτώσει. Δεν μπορούσα να πάρω το ρίσκο να μη χειριστούν σωστά την υπόθεση ή να παίζει παντού στις ειδήσεις κι εγώ να κινδυνεύω», σημειώνει.

Όπως λέει η Duffy είχε διηγηθεί την υπόθεση σε δύο γυναίκες αστυνομικούς όλα αυτά τα χρόνια. Και στις δύο περιπτώσεις είχε καταφύγει σε αυτές λόγω περιστατικών που ένιωσε να την απειλούν. Το πρώτο ήταν η απόπειρα εκβιασμού της από κάποιον που ήξερε την ιστορία της. Το δεύτερο ήταν όταν τρεις άντρες επιχείρησαν να παραβιάσουν το σπίτι της. «Η ταυτότητα του βιαστή είναι κάτι που χειρίζεται μόνο η αστυνομία. Αυτό είναι μεταξύ εμού και των αστυνομικών», τόνισε.

Ο λόγος που μίλησε η Duffy

Όπως λέει η Duffy ο λόγος που αποφάσισε να μιλήσει με λεπτομέρειες για όσα έχησε είναι γιατί «ζούμε σε έναν κόσμο που πληγώνει». Οδηγήθηκε εδώ, χρόνια μετά για να μπορέσει να μιλήσει θέλοντας να δώσει κουράγιο σε όσους έχουν βιώσει μια παρόμια κατάσταση. «Δεν ντρέπομαι πια επειδή κάποιος με πλήγωσε βαδιά. Πιστεύω ότι αν μιλάς από την καρδιά σου, η καρδιά των άλλων θα σου απαντήσει», τόνισε η Duffy.

«Όσο σκοτεινή κι αν είναι η ιστορία μου, μιλάω από την καρδιά μου, για τη ζωή μου, και την ζωή όσων έχουν υποφέρει από παρόμοιες καταστάσεις», συμπλήρωσε. Η Duffy μίλησε για μηνύματα που είχε λάβει όλο αυτόν τον καιρό από τότε που μοιράστηκε την αλήθεια της. Κάποιοι την ευχαρίστησαν που μίλησε γιατί είχαν ζήσει κι εκείνοι το τραύμα του βιασμού. Κάποιοι την βοήθησαν. «Μιλώντας για την αίσθηση της κοινότητας, κάποιοι από εσάς πραγματικα με βοηθήσατε με τα σχόλιά σας κάτω από την αρχική μου δήλωση. Καθώς ανησυχούσα για αυτό που είχα κάνει, όταν έγινε είδηση τόσο γρήγορα, όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ», εξήγησε.

Όπως εξομολογήθηκε ήταν σε υψολό ρίσκο για αυτοκτονία μετά το περιστατικό και πέρασε σχεδόν μία δεκαετία απόλυτης μοναξιάς. Τώρα είναι έτοιμη να αφήσει την δεκαετία αυτή πίσω της. Ευχαρίστησε την ψυχολόγο της για τη βοήθεια που της παρείχε να ξεπεράσει όσο γίνεται το τραύμα. «Ελπίζω να βγάλω μια καινούργια δουλειά κάποτε. Αμφιβάλλω πολύ ότι θα είμαι και πάλι ο άνθρωπος που γνώριζε ο κόσμος», είπε η Duffy.

Το τελευταίο της album “Enlessly” κυκλοφόρησε το 2010. Έκτοτε το μόνο νέο τραγούδι της είναι το “Something Beautiful» που βγήκε στον αέρα του BBC Radio 2 τον περασμένο μήνα. Το έδωσε σαν «αποζημίωση» για τη συνέντευξη που σκόπευε να κάνει.

Ο βιασμός σαν ζωντανός φόνος

Η Duffy θέλησε να πει την ιστορία της με τα δικά της λόγια. Γιατί αυτή είναι μια πολύ προσωπική ιστορία. Γιατί αυτή η ιστορία της εκθέτει όλες τις επιπτώσεις του βιασμού στον ψυχισμό ενός ανθρώπου. Και δεν είναι λίγες, ούτε ευκαταφρόνητες. «Ο βιασμός μου στέρησε τα ανθρώπινα δικαιώματά μου, το να ζω αυτόνομη χωρίς φόβο», λέει σε κάποιο σημείο η Duffy στο αρκετών σελίδων κείμενό της.

«Μπορεί να αναρωτιέστε που ήταν η οικογένειά μου; Αυτοί που ήθελαν να βοηθήσουν ήταν πολύ μακριά. Το τίμημα του να κρυφτώ αυτή τη δεκαετία, σήμαινε ότι είχα αποκοπεί από όλους. Αυτό που συνέβη δεν ήταν απλά μια βία που σχεδόν με σκότωσε. Έκλαψε πολλά κι από άλλους ανθρώπους. Δεν ήμουν πια ο ίδιος άνθρωπος για τόσο καιρό. Ο βιασμός είναι σαν ζωντανός φόνος. Ζεις, αλλά είσαι νεκρή. Αυτό που μπορώ να πώ είναι ότι πήρε πολύ καιρό, μερικές φορές έμοιαζε ατελείωτος για να διεκδικήσω και πάλι να γίνουν δικά μου τα θρυμματισμένα κομμάτια μου», σημείωσε Duffy.

Η φυγή της Duffy σήμαινε συνεχείς μετακομίσεις και ένα συνεχές αίσθημα ανασφάλειας. Κατάφερε να το ξεπεράσει στο 5ο σπίτι της. Αυτό που δίνει και τον τίτλο στο κείμενο της. «Ένιωθα ότι δεν θα μπορούσε να με βρει στο 5ο σπίτι. Ένιωθα ασφαλής. Νιώθω ασφαλής τώρα», εξηγεί.

Η ασφάλεια. Αυτό το συναίσθημα που τόσο αποζητούμε και που μοιάζει τελικά τόσο εύθραυστο. Στην Duffy πήρε 10 χρόνια για να το ανακτήσει. Ευχόμαστε να μην το ξαναχάσει ποτέ.