Η Judith Godrèche στα 14 βιάστηκε από διάσημο 40χρονο σκηνοθέτη. Το γαλλικό #MeΤoo με ονοματεπώνυμα

Η Judith Godrèche βλέπει μια παλαιότερη εκδοχή του εαυτού της στη γαλλική τηλεοπτική σειρά Icon of French Cinema, μια συμπαραγωγή του αμερικανικού στούντιο A24 και του γαλλο-γερμανικού Arté. Η σειρά αυτή είναι η πιο πολυσυζητημένη σειρά στην Γαλλία για ένα πολύ σοβαρό λόγο. Το Icon Of French Cinema, είναι η εξέγερση της Judith Godrèche ενάντια σε ένα σύστημα που αμαύρωσε τις δικές της εμπειρίες ως νεαρή ηθοποιός. Ξεκίνησε τη δημόσια συζήτηση σχετικά με το γαλλικό κινηματογραφικό κατεστημένο που δεν αντιμετωπίζει το #MeToo. Γιατί;

Η Judith Godrèche, η σεναριογράφος, σκηνοθέτιδα και πρωταγωνίστρια της σειράς, εξομολογείται πώς ως 14χρονη, τη δεκαετία του 1980, κακοποιήθηκε σεξουαλικά από έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της Γαλλίας. Αυτή η σειρά, έχει να κάνει με την αποκάλυψη ενός ολόκληρου συστήματος.

Σκηνές στις οποίες ενήλικες της κινηματογραφικής βιομηχανίας δίνουν αλκοόλ στο 14χρονο χαρακτήρα της Judith Godrèche σε ένα δείπνο για επίσημα βραβεία ταινιών, μέχρι να λιποθυμήσει, έχουν γίνει η αφορμή για να ξεσπάσει το γαλλικό #MeToo. Η Judith Godrèche λέει ότι δεν είχε συμμάχους στη βιομηχανία ως έφηβη, ούτε κάποιος ενήλικας τι ρώτησε ποτέ αν είναι καλά.

Η Παριζιάνα Judith Godrèche ζούσε με τον πατέρα της μετά τον χωρισμό των γονιών της και ήταν παιδί θαύμα της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ξεκίνησε την καριέρα της στα 9. Το 1986, σε ηλικία 14 ετών, πήρε ρόλο στην ταινία Les Mendiants, μια ταινία του καταξιωμένου σκηνοθέτη Benoît Jacquot, που τότε ήταν 40 ετών, και τότε έγινε η επίσημη κοπέλα του.

Ένας 40χρονος και μια 14χρονη είχαν σχέση. Στα 16 της έβαλε δικά της χρήματα για της την αγορά ενός διαμερίσματος με τον σκηνοθέτη και η σχέση τους ήταν πρωτοσέλιδο στα μέσα ενημέρωσης. Ρομαντικοποιούσαν τη σχέση τους και σεξουαλικοποιούσαν ένα ανήλικο κορίτσι. Στα 20 της, κατάφερε να δραπετεύσει από αυτή την κακοποιητική σχέση και τότε σταμάτησε να θεωρεί αποδεκτό και φυσιολογικό το βιασμό της. Ακόμη δεν μπορεί να ξεπεράσει το αίσθημα ενοχής που κουβαλά. 

Σε ένα ντοκιμαντέρ του 2011 ο Benoît Jacquot δήλωσε για τη σχέση του με μια 14χρονη «πολύ ενθουσιασμένος» λόγω της διαφοράς ηλικίας τους. Είπε ότι ο κόσμος του κινηματογράφου τον θαύμαζε και τον ζήλευε για αυτή τη σχέση. Νιώθεις κι εσύ μια τάση για έμετο; 

Η Judith Godrèche λέει σχεδόν σε όλες τις συνεντεύξεις της ότι, καθώς παρακολουθούσε το ντοκιμαντέρ: «Ολόκληρο το σώμα μου άρχισε να τρέμει και έκανα εμετό. Με κυρίευσε η αηδία και υπερβολικός θυμός και ξαφνικά κατάλαβα γιατί είχα φύγει από τη Γαλλία. Πώς μπορούσε να μεταδίδεται αυτό το 2011;».

«Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως έρχονται σε εσάς ως προστάτες. Γίνονται γονική φιγούρα – στη σειρά τη βλέπεις να πηγαίνει από τον πατέρα της σε αυτόν τον σκηνοθέτη. Ήθελα να δείξω μια νεαρή κοπέλα που τη βλέπεις με τον πατέρα της και μετά έναν άντρα της ίδιας ηλικίας με τον πατέρα της. Η μητέρα της δεν είναι τριγύρω, υπάρχει κάποιο είδος δυσλειτουργίας» λέει σε πρόσφατη συνέντευξή της στον Guardian. 

Το 2017, η Judith Godrèche, ήταν ένας από τις πρώτες ηθοποιούς που μίλησε στους New York Times για τον παραγωγό ταινιών Harvey Weinstein, είπε ότι προσπάθησε να της επιτεθεί σε ξενοδοχείο στο φεστιβάλ των Καννών, όταν ήταν 26 ετών.

Το γαλλικό #ΜeToo ήταν μια ωρολογιακή βόμβα που περίμενε την κατάλληλη στιγμή να σκάσει

Η Judith Godrèche είναι μία από τις κορυφαίες ηθοποιούς της Γαλλίας. Η Γαλλίδα ηθοποιός απαίτησε από τη γαλλική κινηματογραφική βιομηχανία να «αντιμετωπίσει την αλήθεια» για τη σεξουαλική βία και τη σωματική κακοποίηση κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης της τελετής των βραβείων Cesar, της γαλλικής εκδοχής των Όσκαρ. Πρόσφατα κατηγόρησε 2 σκηνοθέτες για βιασμό και σεξουαλική κακοποίηση όταν ήταν έφηβη. Υπέβαλε επίσημα μήνυση στον εισαγγελέα του Παρισιού.«Με κατήχησαν, ήταν σαν να είχα ενταχθεί σε μια παραθρησκευτική οργάνωση. Η σχέση αμαυρώθηκε από βία, περιορισμό και έλεγχο», είπε.

Κατηγορεί τον σκηνοθέτη Benoît Jacquot, με τον οποίο είχε εξαετή σχέση που ξεκίνησε στα 14 της, για βιασμό και σωματική κακοποίηση. Ο Benoît Jacquot, ένας σημαντικός σκηνοθέτης στη Γαλλία, είναι 25 χρόνια μεγαλύτερός της. Κατηγορεί επίσης έναν άλλο σκηνοθέτη, τον Jacques Doillon, για σεξουαλική κακοποίηση ενώ εκείνος σκηνοθέτησε μια ταινία όταν εκείνη ήταν 15 ετών. Ο Jacques Doillon είναι 28 χρόνια μεγαλύτερη από αυτήν. Αμφότεροι έχουν αρνηθεί τους ισχυρισμούς.

Η Judith Godrèche έχει λάβει δεκάδες γράμματα από γυναίκες που ταυτίστηκαν με την ιστορία της. Το βιβλίο Consent του 2019 της Vanessa Springora ,σχετικά με το δικό της sexual grooming σε ηλικία 14 ετών από τον τότε 50χρονο συγγραφέα Gabriel Matzneff τη δεκαετία του 1980, διασκευάστηκε πρόσφατα κι έγινε επίσης ταινία με μεγάλη επιτυχία. Οι εισαγγελείς του Παρισιού άνοιξαν έρευνα κατά του Gabriel  Matzneff για βιασμό ανηλίκων, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Adèle Haenel, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί, άφησε πέρυσι τη γαλλική κινηματογραφική βιομηχανία λόγω του «γενικού εφησυχασμού» της απέναντι στα σεξουαλικά αρπακτικά. Τους άνδρες με εξουσία που βιάζουν τις νεαρές ηθοποιούς και συνεχίζουν ανενόχλητοι τη ζωούλα τους.

Οι φεμινίστριες αντέδρασαν με οργή τον περασμένο μήνα, όταν ο Γάλλος πρόεδρος, Emmanuel Macron, είπε για τον ηθοποιό Gérard Depardieu –που βρίσκεται σε επίσημη έρευνα για βιασμό καθώς και υπάρχουν άπειρες κατηγορίες εναντίον του για σεξιστικά σχόλια– ως στόχο «ανθρωποκυνηγητού». Ο θυμός τους ξεχείλισε πραγματικά στις αρχές Δεκεμβρίου με την προβολή ενός ερευνητικού ντοκιμαντέρ που έδειχνε τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ να κάνει υποτιμητικά και σεξουαλικά σχόλια για ένα κορίτσι προ-εφηβικής ηλικίας.

Ο Benoît Jacquot είπε στην εφημερίδα Le Monde ότι «δεν αισθάνεται ανησυχία» από τις κατηγορίες του Godrèche, τον οποίο είπε ότι ερωτεύτηκε εκείνη την εποχή. Αρνήθηκε οποιαδήποτε κατάχρηση εξουσίας. Μετά τις κατηγορίες της Judith Godrèche, κι  άλλες γυναίκες αποφάσισαν να μιλήσουν. Η Isild Le Besco, 41 ετών σήμερα, κατηγόρησε τον Benoît Jacquot για ψυχολογική και σωματική βία σε μια σχέση μαζί του που ξεκίνησε όταν εκείνη ήταν 16 ετών και εκείνος 52. Κατηγόρησε επίσης τον Jacques Doillon ότι επέλεξε κάποιον άλλον για έναν ρόλο που έπρεπε να πάρει επειδή αρνήθηκε τις σεξουαλικές του προθέσεις.

Τι κρύβουν κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας οι Γάλλοι; 

Το 2020, πραγματοποιήθηκαν διαμαρτυρίες από ακτιβιστές για τα δικαιώματα των γυναικών κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των βραβείων Cesar, καθώς ο σκηνοθέτης Roman Polanski κέρδισε, ερήμην, το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας. Η ηθοποιός Adèle Haenel, η οποία κατήγγειλε σεξουαλική επίθεση από άλλο Γάλλο σκηνοθέτη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ήταν 15 ετών, σηκώθηκε και έφυγε από την αίθουσα.

Το γαλλικό κίνημα #MeToo έφτασε στη Μπερλινάλε, όταν η ηθοποιός Nora Hamzawi είπε ότι η νέα ταινία του σκηνοθέτη Jacques Doillon, Third Grade – στην οποία πρωταγωνιστεί- δεν θα έπρεπε να κυκλοφορήσει λόγω των καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης. Οι μεγάλες συντεχνίες παραγωγών της Γαλλίας (API, SPI και UPC) εξέδωσαν δήλωση ζητώντας από το Εθνικό Συμβούλιο Κινηματογράφου (CNC) και την Υπουργό Πολιτισμού να θέσουν συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές.

Η Anna Mouglalis, η Isild le Besco, η Vahina Giocante και η Julia Roy, έχουν προχωρήσει με νέες καταγγελίες εναντίον των Doillon και Jacquot, ενώ η ίδια η Judith Godrèche έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενθαρρύνοντας ακόμη περισσότερα θύματα να μιλήσουν. Εκτός από τον Doillon και τον Jacquot, ένας τρίτος σκηνοθέτης που είναι επίσης στα 70 του, ο Philippe Garrel, έχει επίσης κατηγορηθεί για σεξουαλική επίθεση από 5 γυναίκες ηθοποιούς, που μίλησαν στο Mediapart τον Σεπτέμβριο.

Είχαν καταφέρει να πείσουν τους πάντες αυτοί οι άντρες, ότι στη Γαλλία της Nouvelle Vague, ένας σκηνοθέτης πρέπει να κοιμάται με τη μούσα του για να βρει έμπνευση.

Το σκηνοθετικό όραμά τους βασίστηκε στη σεξουαλική παρενόχληση. Η Judith Godrèche ξέρει ότι επειδή η κινηματογραφική βιομηχανία τηρεί τους ίδιους κανόνες που διέπουν τη σύγχρονη ζωή, η παροχή απόλυτης εξουσίας και απόλυτης εκτίμησης σε λίγους εκλεκτούς μπορεί να έχει ένα απολύτως καταστροφικό αποτέλεσμα. Μπροστά σε μια τέτοια συστημική βία και κακοποίηση, γιατί δεν αμφισβητούμε το status quo που θεωρεί ορισμένους ηθοποιούς και σκηνοθέτες ως βασιλιάδες. Και όχι αποκλειστικά στη Γαλλία.