Η Lena Dunham δίνει το πιο μεγάλο μάθημα επιβίωσης για την καραντίνα και τη ζωή γενικότερα. Άκου την
- 13 ΙΑΝ 2021
Η Lena Dunham είναι από εκείνες τις περιπτώσεις γυναικών που το καθοριστικό βίωμά τους δεν το κρατάνε για τον εαυτό τους. Μια στάση άξια ταύτισης γιατί ο τρόπος που επιλέγει να φέρεται στη ζωή- όσο κι αν αυτή την έχει δυσκολέψει πολύ κατά καιρούς- είναι διδακτικός και ειλικρινής. Το μεγαλύτερο δώρο που μας έκαναν τα “Girls” είναι η ίδια η Lena Dunham. Η οποία μέσα από την απομόνωση της σκληρής καραντίνας παραδίδει μαθήματα επιβίωσης, ενδυνάμωσης και αγάπης προς τον εαυτό μας. Και μην φανταστείς πως όλα αυτά είναι κορυφές στις οποίες ανέβηκε εύκολα. Υπήρξαν πολλές μάχες.
Η κατάθεση ψυχής της Lena Dunham
Oι προσωπικές εξομολογήσεις ήταν πάντα το δυνατό της σημείο. Το έκανε ότανυποβλήθηκε σε υστερεκτομή, ή αφού έχασε πολλά κιλά και τα ξαναπήρε περηφάνα. Το ξανάκανε όταν νόσησε με κορονοϊό. Η Lena Dunham καταφεύγει σε αφηγήσεις πρώτου προσώπου όταν αισθάνεται αδικία, κλονισμό ή αυτοπεποίθηση. Αυτή τη φορά η 34χρονη ηθοποιός, παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτις καταθέτει ψυχή κάνοντας έναν απολογισμό ζωής μέσα από την απομόνωση της καραντίνας. Αλλά ας τα πει καλύτερα η ίδια με τα δικά της λόγια. Στη δική της περίπτωση είναι πάντα καλύτερο αυτό.
«Γεια σας από τον όροφο της καραντίνας μου στο Λονδίνο, όπου βρίσκομαι σε πλήρη απομόνωση σύμφωνα με τους νόμους του lockdown. Αλλά η ευκαιρία να μείνω μόνη με μία σακούλα πατατάκια και τις σκέψεις μου προτού μπω στο πιο φιλόδοξο πρότζεκτ της καριέρας μου, έχει λειτουργήσει σαν ένα ξεχωριστό μικρό δώρο. Μου έδωσε μια στιγμή να σκεφτώ τη δύναμη και τη σταθερότητα που νιώθω καθώς βαδίζω προς τα * επίσημά * mid-thirties και να αναλογιστώ σε πόσο βαθιά αντίθεση έρχεται όλο αυτό με την ευελιξία και την ευθραυστότητα των 20 μου».
«Πάσχιζα να μείνω στον χώρο από φόβο»
«Και είναι αστείο γιατί η δεκαετία των 20 ήταν πολύ πιο αστραφτερή- πιο εξωστρεφής απέναντι στο κατόρθωμά μου, με περισσότερα φορέματα και υγρό eyeliner, με μένα χωρίς παπούτσια σε πάρτι που μου έλεγαν όλοι ότι κάνω μια hot δουλειά. Αλλά εγώ πάσχιζα να μείνω στον χώρο από φόβο για το τι θα μου αποκάλυπτε μια στιγμή σιωπής- έναν βρυχηθμό στα αυτιά μου, ένα ξύσιμο στο μυαλό μου.
Η ενδοσκόπηση της Lena Dunham πηγαίνει ακόμα βαθύτερα: «Τα τελευταία 3 χρόνια, από τότε που τελείωσαν τα Girls, από τότε που η υγεία και η μακροχρόνια σχέση μου κατέρρευσαν μεμιάς, κι εγώ έπρεπε να ξαναφτιάξω τον εαυτό μου μέσα σε ένα νέο σώμα και σπίτι, από τότε που έγινα νηφάλια και έμαθα τι σήμαινε να κάθεσαι με τον ευατό σου και μόνο, ο χρόνος είναι εκκωφαντικά σιωπηλός. Αλλά μέσα σ’ αυτή την ησυχία έχουν συμβεί πολλά περισσότερα από τότε που χόρευα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
«Έχω ανακαλύψει τις δικές μου αξίες. Έχω χόμπι που είναι αλλόκοτα και ντεμοντέ. Έχω χτίσει και γκρεμίσει και επανασχεδιάσει όνειρα. Έχω θεραπευτεί χωρίς να έχω ιδέα ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο. Έχω φυτέψει τους σπόρους για εκείνο το είδος της ζωής που νόμιζα πως ζούσα μέχρι τότε αλλά απλά υποκρινόμουν. Ζωής γεμάτης με τέχνη και φιλίες και ειλικρίνεια και αγάπη. Έχω πάρει το τιμόνι του δικού μου πλοίου (ακούγεται λάθος αυτό;). Υποθέτω ότι αυτή η ανάρτηση είναι μία λαμπερή σύσταση για ησυχία σε όλες της τις μορφές. Η σιωπή είναι το ακριβώς αντίθετο της βαρεμάρας. Αυτό που είναι βαρετό είναι να μένεις τόσο πολύ καιρό στο πάρτι. Το κουλ είναι να κάθεσαι στην μπανιέρα σου μετά το πάρτι».
Αυτή είναι η Lena Dunham. Αυτή ήταν πάντα. Και είμαστε πολύ τυχερές που την έχουμε.