Η μόνη απάντηση που πρέπει να δώσεις, αν σχολιάσουν τα κιλά σου
- 25 ΙΟΥΝ 2022
Η εικόνα μας είναι το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς. Μάλιστα, έρευνες λένε ότι χρειάζεται μόλις 3 δευτερόλεπτα για να αποφασίσει κανείς αν του αρέσεις ή έστω αν σε συμπαθεί. Αυτό από μόνο του είναι πάρα πολύ άδικο, αλλά και αδύνατο να αλλάξει. Αυτό που μπορούμε και πρέπει όμως να αλλάξουμε, είναι να μην κρίνουμε και κυρίως να μην λέμε σε κάποιον/α τη γνώμη μας για την εμφάνισή του, τα μαλλιά, τα ρούχα ή το κορμί και τα κιλά του.
Ένα τέτοιο παράδειγμα έθιξε στο instagram της μια influencer που ήρθε αντιμέτωπη με εκείνα τα αδιάκριτα σχόλια, που βαφτίζονται «ευγένεια» ή «ενδιαφέρον». H Μαρία Γκιώνη που δραστηριοποιείται στα social media ως Toothfairy Gardy, χρειάστηκε να φωτογραφηθεί με τα εσώρουχα μπροστά στον καθρέφτη της, για να μιλήσει για ένα περιστατικό που συνέβη στη δουλειά της.
Αυτή η γυναίκα έχει έναν πολύ καλό λόγο που θα σε κάνει να το ξανασκεφτείς πριν σχολιάσεις τα κιλά κάποιου
«Κάθε ρημαδιασμένη χρονιά τα ίδια.
Σήμερα, πελάτισσα στο μαγαζί μου λέει όλο φυσικότητα “με το καλό!”,
ασυναίσθητα απαντάω “επίσης ” ενώ αναρωτιέμαι τι στο καλό εννοεί.
“Αγοράκι ή κοριτσάκι;” συνεχίζει.
Και βαράω δέκα εγκεφαλικά μαζί.
Οkay ,έχω λίγη κοιλίτσα, αλλά αυτό δεν δίνει σε κανέν@ το δικαίωμα να κάνει τέτοιου είδους σχόλια που μπορεί να με φέρουν σε δύσκολη θέση. Ξέρεις αν λόγω ορμονών είμαι φουσκωμένη;
Αν έβαλα κιλά λόγω προβλημάτων υγείας;
Αν θέλω να τεκνοποιήσω και δεν μπορώ; Γνωριζόμαστε, to begin with?
Η απάντηση σε όλα είναι όχι, οπότε απλά μάθε να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις.
Δεν καταλαβαίνω από πότε η αδιακρισία βαπτίστηκε κοινωνικό ενδιαφέρον.
Το “αστείο” είναι πως μέχρι πρότινος ήμουν 12 κιλά plus, εκ των οποίων έχω χάσει σχεδόν 8 με μεγάλη προσπάθεια και αυτοσυγκράτηση γιατί είχα βυθιστεί σε “πένθος” λόγω του πόσο είχα παχύνει. Δεν μου χώραγε τίποτα και ένιωθα οικτρά με τον εαυτό μου.
Σκεφτείτε λοιπόν ο εν λόγω σχολιασμός να είχε γίνει σε αυτή την φάση που οριακά βίωνα κατάθλιψη και τα κιλά μου είχαν γίνει έμμονη ιδέα.
Με μαθηματική ακρίβεια σας το λέω, θα μου είχε γα@@θεί όλη η μέρα. Ας μάθουμε λοιπόν να κοιτάζουμε όλοι τον εαυτούλη μας και να μην είμαστε αδιάκριτοι με τους γύρω μας, ειδικά με τόσο λεπτά ζητήματα.
ΥΓ : Το ντύσιμο μου ήταν ακριβώς αυτό που βλέπετε όταν διαδραματίστηκε το σκηνικό, και αυτή είμαι επίσης εγώ χωρίς ρούχα και χωρίς κανενός είδους ρετούς. Μοιάζω με έγκυος; Δεν το νομίζω, αλλά ακόμη και αν ήμουν τούρλα πάλι θα ήταν αγενές και αδιάκριτο να με ρωτάνε για το μπρόκολο που βρίσκεται στην κοιλιά μου.
ΥΓ 2: Κάποιοι ρωτήσατε γιατί ασχολούμαι και η απάντηση είναι πολύ απλή. Γιατί κουράστηκα να ΜΗΝ ασχολούμαι και γιατί αυτό έχει γίνει πάρα πολλές φορές και δεν το βρίσκω καθόλου okay να φέρνουμε σε δύσκολη θέση έως και να δημιουργούμε ανασφάλειες σε κάποιον για να ικανοποιήσουμε την κουτσομπόλα που κρύβουμε μέσα μας!»
Γιατί δεν πρέπει να λέμε πώς μας φαίνονται τα σώματα των άλλων
Στα χιλιοειπωμένα, αλλά καθόλου καλά παγιωμένα στους εγκεφάλους μας, λοιπόν, να επαναλάβουμε: Δεν προσφέρει σε κανέναν τίποτα, το να σχολιάσεις τα κιλά του. Είτε αυτό είναι να πεις συγχαρητήρια για ένα μωράκι που μαντεύεις ότι κυοφορεί, είτε μπράβο που αδυνάτισε (εκτός αν ξέρεις ότι προσπάθησε γι’ αυτό), είτε να σχολιάσεις αρνητικά τυχόν αύξηση στα κιλά του.
Το ενδιαφέρον και το νοιάξιμο, το έχουμε ανάγκη από τους δικούς μας ανθρώπους, με τα σχόλια και τη γνώμη των οποίων νιώθουμε άνετα και έχουμε αναπτύξει οικειότητα. Το κουτσομπολιό και το κοινωνικό σχόλιο μπορεί τυχαία να χτυπήσει κάποια ευαίσθητη χορδή του ανθρώπου που το απευθύνουμε. Καλά θα κάνουμε να μιλάμε μόνο στον εαυτό μας για οτιδήποτε βλέπουμε ή θέλουμε να δούμε στον καθρέφτη μας.
Σε κάθε περίπτωση, ξέρεις πως ό,τι κι αν λένε αυτό που έχει σημασία είναι να αρέσεις εσύ σε σένα.
Και ακολούθως, μια ακόμα ανάρτηση της Μαρίας, γεμάτη με όλα όσα μπορεί να σου δημιουργήσει η απολύτως αχρείαστη γνώμη των άλλων. Α, και η απάντηση που πρέπει να τους δώσεις.
«Αυτή είμαι εγώ. 100% αρετουσάριστη. Με τα παραπανίσια κιλά μου, την κυτταρίτιδα μου, τις ραγάδες μου, την χαλάρωση μου, τους μαύρους κύκλους μου.
Με βρίσκεις αντιαισθητική; Η απάντηση μου πλέον είναι “χέστηκα”.
Πέρασαν όμως άπειρα χρόνια για να φτάσω στο σημείο να συμφιλιωθώ με την εικόνα μου, να μπορώ να κοιτάζομαι στον καθρέπτη χωρίς να νιώθω αηδία. Κι ακόμη δίνω μάχη.
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια μου ήταν αδιανόητο να πάω στην θάλασσα ακόμη και με τους φίλους μου. Ένιωθα ντροπή. Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή βρέθηκαν κάποτε στο διάβα μου μερικά κακόβουλα και μίζερα ανθρωπάκια που προσπάθησαν να με μειώσουν και να με κάνουν να νιώσω άσχημα για την εμφάνιση μου, για το σώμα στο οποίο γεννήθηκα. Και το πέτυχαν για πάρα πολλά χρόνια!
Μην αφήνετε κανέναν να σας δηλητηριάζει και να σας κάνει να νιώθετε υποδεέστεροι, όσα κιλά κι αν είστε, όσες τρίχες κι αν έχετε (ή δεν έχετε) πάνω σας, όπως κι αν ντύνεστε, είτε βάφεστε είτε όχι, είτε έχετε κυτταρίτιδα /χαλάρωση/ραγάδες/πανάδες, είτε όχι.
Τίποτα απ’ όλ’ αυτά δεν είναι αποκρουστικό.
Αποκρουστικά είναι τα μυαλά των ανθρώπων που τα πιστεύουν.
Να αγαπάτε το σώμα σας και να το φροντίζετε, μην είστε σκληροί μαζί του επειδή κάποια μηδενικά το υπαγόρευσαν.
ΥΓ : Αν και στην φωτογραφία δεν φαίνεται, έχουν και κάμποσες τρίχες τα πόδια μου. Και guess what, είναι φυσιολογικό. #sorrynotsorry
ΥΓ2: Αμφιταλαντευόμουν για ώρα αν έπρεπε να μειώσω στο Photoshop την όψη φλοιού πορτοκαλιού, αλλά αποφάσισα να μην το κάνω. Ίσως αυτό με φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην αποδοχή του ίδιου μου του εαυτού.»
