Η Naomi Osaka αμφισβητούσε τον εαυτό της ακόμα και όταν είχε αποδείξει πως είναι πρωταθλήτρια

Τώρα μπορείς να ακούσεις την ίδια να την αφηγείται, μέσω του νέου ντοκιμαντέρ του Netflix, με τίτλο το όνομα της. Την παραγωγή ανέλαβε η εταιρία του superstar του ΝΒΑ, LeBron James.

Παρεμπιπτόντως, ανήμερα της πρώτης προβολής του ντοκιμαντέρ, κυκλοφόρησε η Mattel την κούκλα της Osaka που ανήκει στη σειρά Barbie Role Models. Έκανε sold out σε λίγες ώρες. Η ίδια σχολίασε ότι «ελπίζω όλα τα παιδιά να θυμούνται πως μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν και να κάνουν ό,τι θέλουν».

To “wunderkind” του τένις, για χρόνια προσπαθούσε να κρύβει κάτω από το χαλάκι όσα την πονούσαν ή τη στενοχωρούσαν ή την προβλημάτιζαν. Πίστευε πως ο κόσμος που τη βλέπει να παίζει τένις, δεν ενδιαφέρεται για όσα περνάει. Μόνο για όσα κάνει στο παρκέ. Επίσης, πίστευε πως δεν θα καταλάβουν πολλοί ποιο ήταν το πρόβλημα ματς, αφού φαινομενικά τα είχε όλα.

Το πρώτο πλάνο του ντοκιμαντέρ είναι από την ιστορική της νίκη, επί του ειδώλου της. Δηλαδή, επί της Serena Williams στον τελικό του 2018 US Open. Αυτή ήταν η ημέρα που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση του προβλήματος που την οδήγησε φέτος στην απουσία από συνέντευξη Τύπου του Roland Garros και μετά την αποχή από το Wimbledon.

Κατά τη «στέψη» της, το 2018 οι φανς που ήταν στις εξέδρες την αποδοκίμασαν εντόνως. Εκείνη, όπως πήγε να πιάσει το βαρύτιμο τρόπαιο έσκισε το χέρι της, ενώ έπεφταν οι σερπαντίνες της απονομής. Ενώ θα δεις αυτήν την σκηνή, θα την ακούσεις να λέει «κανείς δεν ξέρει πραγματικά όλες τις θυσίες που κάνεις, απλά για να είσαι καλά». Εξηγεί τι σημαίνει στην πράξη, να είσαι ανήλικη και όλοι να απαιτούν από εσένα να αποδίδεις πάντα στο εκατό τοις εκατό. Αποκαλύπτει και ότι ευθύς εξ αρχής το τένις ήταν ο τρόπος που είχε για να στηρίζει τη μητέρα της. «Θυμάμαι πως όταν έπαιζα σε τοπικά τουρνουά, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι ήθελα να την κάνω να νιώσει χαρούμενη. Ήθελα να μπορώ να της πω ‘σταμάτα να δουλεύεις’».

«Τότε η μητέρα μου έκανε πολλές υπερωρίες στη δουλειά. Πολλές φορές κοιμόταν στο αυτοκίνητο της. Για εμένα, η δυνατότητα να τη συντηρήσω ήταν όλη η ουσία του τένις».

«Είχα δυο επιλογές: ή να γίνω πρωταθλήτρια ή να είμαι άφραγκη».

Δεν ήταν ότι δεν αγαπούσε το άθλημα της, αλλά η Osaka ένιωθε πάντα εξαντλημένη από την υπερπροσπάθεια και τον άοκνο αγώνα της να ανταποκριθεί στις πάρα πολλές ευθύνες που άλλοι είχαν βάλει στην πλάτη της, από όταν ήταν 3 χρόνων. Aπό τότε όλοι έλεγαν πως θα γίνει πρωταθλήτρια -το είχαν αποφασίσει πριν η ίδια καταλάβει τη θέση της στον κόσμο.

Ο τρόπος που το εξέφραζαν δεν ήταν πάντα θετικός. Όπως λέει η ίδια, υπήρχε μεγάλη τοξικότητα. Εντούτοις, από ένα σημείο και έπειτα το τένις έγινε η ταυτότητα της. Δεν ήξερε τι θα έκανε, αν σταματούσε. Την ίδια ώρα, αναρωτιόταν «και αν δεν είμαι τόσο καλή τενίστρια;».

H Naomi Osaka στο Netflix

Στα 3 επεισόδια θα τη δεις να εμφανίζεται σε ουκ ολίγες συνεντεύξεις Τύπου, πάντα ντροπαλή, πάντα αγχωμένη, πάντα μετρημένη. Όλα αυτά αυξάνονταν επί δέκα, όταν είχε προηγηθεί ήττα. Οι παραγωγοί έκαναν ιδιαίτερη μνεία στη συνέντευξη Τύπου που την είχαν ρωτήσει αν ποτέ πελαγώνει, όταν δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Είχε απαντήσει «μάλλον δεν έχω ακόμα νοοτροπία πρωταθλήτριας. Αυτή σου επιτρέπει να μπορείς να διαχειριστείς τα παιχνίδια στα οποία δεν παίζεις στο 100%».

Αυτή η ατάκα την ακολουθούσε για χρόνια. Και γιατί της τη θύμιζαν οι ρεπόρτερ, αλλά και γιατί η ίδια προσπαθούσε να βρει την απάντηση στο ερώτημα «έχω ή δεν έχω νοοτροπία πρωταθλήτριας;». Σε αυτήν τη συνθήκη ήταν όταν ενημερώθηκε για τον αιφνίδιο θάνατο του Kobe Bryant. Ο «Black Mamba» πέρα από θρύλος του ΝΒΑ, υπήρξε και μέντορας της.

«Όταν του είχα μιλήσει, είχα νιώσει πως περνάμε τα ίδια. Όταν μου έλεγε πώς προσπαθεί να μπει στο μυαλό του αντιπάλου ή πώς έκανε ό,τι άλλο έκανε, σκεφτόμουν ‘κυριολεκτικά είναι ό,τι κάνω κι εγώ’. Ένιωθα ότι ενώ ήμουν αυτή που υποτίθεται πως θα συνέχιζα τη νοοτροπία (Mamba Mentality), τον απογοήτευα με τις ήττες μου. Με την αδύναμη ψυχολογία μου. Κάτι που δεν είχε εκείνος».

Όταν έχανε ένιωθε πως απογοήτευε τους δικούς της, αλλά και όλα τα μέλη της ομάδας της (προπονητές, γυμναστές κλπ), για τον χρόνο που είχαν επενδύσει πάνω της. Έπαιρνε πάνω της το βάρος όλων.

Είχε σκεφτεί να του ζητήσει βοήθεια. Δεν έστειλε ποτέ εκείνο το γραπτό μήνυμα. «Ενώ είχαμε μιλήσει αρκετές φορές, δεν έκανα αυτά για τα οποία είχαμε μιλήσει και τότε σκέφτηκα να του στείλω μήνυμα. Αλλά δεν ήθελα να νιώσω σαν loser, οπότε δεν πάτησα ποτέ το send. Τώρα δεν θα έχω ποτέ την ευκαιρία να μιλήσω ξανά μαζί του».

Η διαδικασία της αναγνώρισης του προβλήματος που είχε και εύλογα, της ίασης ξεκίνησε με μια συζήτηση που είχε με τη μητέρα της, στα 22α γενέθλια της. Ενώ ήταν η καλύτερη τενίστρια του κόσμου, η πρώτη Ιάπωνας που κατέκτησε Grand Slam και η πιο ακριβοπληρωμένη αθλήτρια του 2020, ρώτησε τη μητέρα της «πιστεύεις πως θα μπορούσα να έχω καταφέρει περισσότερα;».

Της απόφασης της Naomi Osaka να βρει τον εαυτό της, ακολούθησε περισσότερος χρόνος με την οικογένεια της, ταξίδια στην Αϊτή από όπου είναι ο πατέρας της, η χρησιμοποίηση της πλατφόρμας της για κοινωνικά και πολιτικά θέματα και μέσω όλων αυτών βρήκε τη δύναμη που έψαχνε να μιλήσει δημοσίως για την πίεση που ένιωθε από παιδί. Την πίεση που της δημιουργούσε η δημόσια ζωή.

Στην εξιστόρηση της θα διαπιστώσεις ότι η Naomi Osaka αιφνιδιάστηκε όταν διαπίστωσε πως είχε μάθει τα πάντα για το τένις, αλλά τίποτα για τον εαυτό της ή τη θέση της στον κόσμο. Θα τη δεις να αλλάζεις περιβάλλον (σπίτι), αλλά να εξακολουθεί να μην μπορεί να κοιμηθεί, γιατί οι σκέψεις της (η αμφισβήτηση του εαυτού της) τη βασάνιζαν, όπου και αν ήταν. Να διερωτάται «τι θα συνέβαινε αν δεν είχα αφιερώσει τη ζωή μου στο τένις;».