Η «ποινή» της εμμηνόπαυσης: Τι είναι αυτή η αθέατη οικονομική αδικία;
- 10 ΑΠΡ 2025
Η «ποινή της μητρότητας» είναι πλέον ευρέως αναγνωρισμένη: οι γυναίκες που γίνονται μητέρες συχνά αντιμετωπίζουν επαγγελματικές και οικονομικές απώλειες. Όμως τι συμβαίνει στο άλλο άκρο του αναπαραγωγικού φάσματος; Η εμμηνόπαυση, μια φυσική αλλά συχνά δύσκολη μετάβαση στη ζωή κάθε γυναίκας, κρύβει επίσης ένα σημαντικό και ελάχιστα συζητημένο οικονομικό τίμημα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του National Bureau of Economic Research, η εμμηνόπαυση δεν είναι απλώς ένα ζήτημα υγείας: αποτελεί και ένα εργασιακό και οικονομικό ζήτημα με σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις.
Τα δεδομένα: Οι οικονομικές επιπτώσεις της εμμηνόπαυσης
Με βάση πληθυσμιακά δεδομένα από τη Νορβηγία και τη Σουηδία και με τη χρήση ποσοτικών ερευνητικών μεθόδων, οι ερευνητές διαπίστωσαν τα εξής:
- Οι γυναίκες με σοβαρά συμπτώματα εμμηνόπαυσης αντιμετωπίζουν μείωση εισοδήματος κατά μέσο όρο 4,3% μετά τη διάγνωση.
- Οι απώλειες αυξάνονται σταδιακά με την πάροδο των ετών.
- Παρατηρείται μείωση της απασχόλησης και αύξηση της εξάρτησης από κοινωνικές παροχές.
- Οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικές για γυναίκες με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο.
Με άλλα λόγια, η εμμηνόπαυση δεν έρχεται μόνο με κοινωνικό στίγμα. Αφαιρεί και μέρος του εισοδήματος εκατομμυρίων γυναικών ανά τον κόσμο.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Η αρχή γίνεται με την ενημέρωση και την καταπολέμηση της σιωπής που περιβάλλει την εμμηνόπαυση. Οι εργοδότες και οι οργανισμοί πρέπει να υιοθετήσουν πρακτικές και πολιτικές που:
- Παρέχουν πρόσβαση σε σχετική ιατρική φροντίδα.
- Αναγνωρίζουν επίσημα την εμμηνόπαυση ως εργασιακό και λειτουργικό παράγοντα.
- Εκπαιδεύουν το προσωπικό σχετικά με τη σημασία και τις συνέπειες της εμμηνόπαυσης.
Όταν η εμμηνόπαυση αναγνωρίζεται όχι μόνο ως θέμα υγείας αλλά και ως εργασιακό και κοινωνικό ζήτημα, το σύστημα αρχίζει να αλλάζει.
Ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των έμφυλων οικονομικών ανισοτήτων
Η εμμηνόπαυση αναδεικνύεται ως ένας ακόμα παράγοντας που συνεισφέρει στην οικονομική αβεβαιότητα των γυναικών, ειδικά σε μια περίοδο ζωής που ήδη συνοδεύεται από φυσιολογικές και συναισθηματικές προκλήσεις.
Όταν προσθέσουμε την «ποινή» της εμμηνόπαυσης στην ήδη υπάρχουσα ψαλίδα αμοιβών, στις λιγότερες ευκαιρίες ανέλιξης, και στη συστηματική υποεκπροσώπηση των γυναικών σε ηγετικές θέσεις, τότε το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η οικονομική διάκριση βάσει φύλου δεν έχει τέλος, εκτός αν την τερματίσουμε εμείς.
Καμία γυναίκα δεν πρέπει να τιμωρείται οικονομικά για μια φυσική βιολογική φάση. Η κοινωνία και η αγορά εργασίας οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η ισότητα δεν μπορεί να περιμένει.
