Η Ρούλα Ρέβη δείχνει τα σημάδια που έχει αφήσει η εγκυμοσύνη στο σώμα της και θέλει να ακούσεις κάτι πολύ σημαντικό
- 9 ΦΕΒ 2021
H Ρούλα Ρέβη είναι μία από τις Ελληνίδες που μιλά πολύ ανοιχτά για τη ζωή της. Μοιράζεται πολύ συχνά με τους ακολούθους της προσωπικές της σκέψεις και φωτογραφίες της.
Η τελευταία φωτογραφία που ανέβασε η Ρούλα Ρέβη έδειχνε τη γυμνή κοιλιά της. Συνοδευόταν και από ένα πολύ σημαντικό μήνυμα αυτοαποδοχής.
«Σε όλες τις μαμάδες που περιμένουν δίδυμα και με ρωτάνε. Ακόμα δεν έχει φύγει και ούτε με νοιαζει. Όμως για να είμαι ειλικρινής πάλεψα, παλεύω και θα παλεύω όχι για να γίνει τέλεια η κοιλιά μου ξανά αλλά για να νοιώθω πως δεν εγκαταλείπω τον εαυτό μου.
Η κοιλιά μου ήταν τόσο τεράστια επειδή χώρεσε μέσα και τεράστια ευτυχία, είναι λογικό. Δεν υπάρχουν τυχερά και άτυχα σώματα υπάρχει μόνο το σώμα που έχει την υπέροχη δυνατότητα να φέρει παιδιά στον κόσμο. Αγάπησε το και μην επιτρέπεις σε κανέναν να το κρίνει» έγραψε η Ρούλα Ρέβη.
Η Ρούλα Ρέβη είχε μιλήσει στο Ladylike για τη δύσκολη περίοδο της εγκυμοσύνης της και είχε εξομολογηθεί: «Έμεινα 73 ημέρες στο νοσοκομείο. Έλειπε ο Αποστόλης στην Κύπρο και είδα λίγο αίμα. Πήγα στο γιατρό, φυσικά όπως πήγαινα συνέχεια σαν τρελή, και με εξέτασε και μου είπε ότι έπρεπε να μου κάνουν ένα ράμμα στον τράχηλο γιατί είχε κοντύνει, κάτι που συμβαίνει σε κυήσεις διδύμων.
Του είπα να μείνω στο νοσοκομείο γιατί δεν ήθελα να οδηγήσω και έλειπε και ο Αποστόλης και ευτυχώς που κοιμήθηκα εκεί. 4 το πρωί αισθάνθηκα μούσκεμα, έβαλα το χέρι μου κάτω και γινόταν χαμός από αίμα. Σηκώθηκα και μου έφυγε ένα πράγμα, που δεν μου το έδειξαν ποτέ, εγώ νόμιζα ότι μου έφυγε το μωρό, για να καταλάβεις.
Βγήκα με τα εσώρουχα στο διάδρομο και ούρλιαζα και σκεφτόμουν ότι πάει, τέλειωσε. Από τότε έφυγα μία φορά στις 10 ημέρες και πήγα σπίτι μου και επειδή είχα ξανά αίμα, ξαναγύρισα με τον Αποστόλη και δεν ξαναβγήκα μέχρι που γέννησα. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Τη δύσκολη περίοδο της εγκυμοσύνης δεν άντλησα δύναμη από πουθενά.
Μόνο, ίσως, από τα παιδιά μου. Άρχισα να σκέφτομαι και τον Χριστό, δεν ήξερα τι άλλο να κάνω, και το ξαναβρήκα μέσα μου κι αυτό το κομμάτι. Όχι ότι ήμουν άνθρωπος που δεν πιστεύει, πιστεύω και με άποψη πάνω σε αυτό. Τίποτα δεν ήθελα, όμως, ερχόταν ο Αποστόλης στο νοσοκομείο και του έλεγα πήγαινε διακοπές και στέλνε μου φωτογραφίες. Ούτε αυτόν ήθελα. Δεν ήθελα κανέναν.
Έφυγε λίγες ημέρες και εκεί, επειδή πια πλησίαζα στην εβδομάδα που έπρεπε, αφέθηκα. Έγινα ζεν, ήμουν αλλού. Τις πρώτες εβδομάδες είχα τεράστια απογοήτευση και ο πρώτος που σκέφτηκα ήταν ο Αποστόλης, ένιωθα ότι απογοήτευα φρικτά το σύντροφό μου και του ζητούσα συνεχώς συγγνώμη και τον είχα τρελάνει».
