Jennifer Lawrence: Ο αδέξιος χαμαιλέοντας που λατρεύουν οι χάκερ

Η Jennifer Lawrence γεννήθηκε στο Κεντάκι και έπαιζε σε ένα τοπικό θέατρο μέχρι τα δεκατέσσερά της, οπότε και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός. Γνώριζε από μικρή πως θα γινόταν ηθοποιός και η καριέρα της ξεκίνησε όταν έπαιξε την έφηβη που βίαζε ο προαγωγός της μητέρας της (The Poker House). Δεν το λες και πολύ εύκολη αρχή. Aκολούθησε άλλη μια ταινία όπου η Jennifer αναζητούσε τις αιτίες πίσω από τις κατεστραμμένες ζωές των γονιών της (The Burning Plain), για να κάνει τα αποκαλυπτήρια στο “Winter’s Bone”, για το οποίο και ήταν πρώτη φορά υποψήφια για Όσκαρ.

Μέχρι τότε, δεν ήταν ευρέως γνωστή. Το πρώτο 24ωρο που ακολούθησε μετά την επίσημη κυκλοφορία του Hunger Games, στο οποίο πρωταγωνιστούσε ως Katniss Everdeen, ήταν για την Jennifer η μέρα της αποκάλυψης. Από κορίτσι της διπλανής πόρτας έγινε ξαφνικά πρωταγωνίστρια υπερπαραγωγής του Hollywood. jen1 Ακολούθησε το “Silver Lining’s Playbook” για το οποίο και βραβεύτηκε με το Όσκαρ του Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η αλήθεια είναι πως για μένα αυτή η ταινία -δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα συμπαθητικό εργάκι για να δω παράλληλα με το φαγητό μια Κυριακή μεσημέρι. Αντίστοιχα και η Lawrence μου έδωσε μια εντύπωση άβγαλτης μικρούλας που υπερ-υποδύεται τον ρόλο της. Λίγους μήνες αφού είδα το Silver Lining’s Playbook, κέρδισε το Όσκαρ για αυτή την υπερτιμημένη ερμηνεία της. Δεδομένου ότι εγώ δεν γνώριζα τη Lawrence πριν τον “Οδηγό Επιβίωσης”, δεν την εκτίμησα ιδιαιτέρως και φυσικά απόρησα – όπως και η ίδια – για το βραβείο που της δόθηκε. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα σηκώθηκε με το υπέροχο φόρεμά της και έπεσε ανεβαίνοντας τα σκαλιά.

Ξάφνου, η “αδίκως βραβευμένη πιτσιρίκα” έγινε η κομψότερη αδέξια τούμπα και η πιο προσγειωμένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) οσκαρούχα όλων των εποχών. Αποφάσισα να της δώσω μια ακόμα ευκαιρία και δεν το μετάνιωσα. Το “αγρίμι” από την Αμερική μπορεί να ελιχθεί στα μονοπάτια οποιουδήποτε ρόλου κι αν της έχει δοθεί. Από πολεμίστρια, μέχρι διαταραγμένη προσωπικότητα και περσόνα των 50’s femme fatale, για τον “Οδηγό διαφθοράς” όπου και πράγματι της άξιζε το Όσκαρ του Β΄γυναικείου ρόλου κατά τη γνώμη μου.

Η Lawrence δεν είναι ούτε συμβατικά, ούτε κινηματογραφικά όμορφη. Είναι όμως αληθινή, σέξι, άμεση, προσιτή και καθόλου φαντασμένη. Σε κάθε της συνέντευξη είναι απολαυστικός ο τρόπος με τον οποίο απαντά, τόσο άμεση και ετοιμόλογη, θαρρείς πως όντως μιλάει με τη φίλη της. Αυτοσαρκάζεται και αστειεύεται με τα ρούχα που φοράει. Δηλώνει απροκάλυπτα πως τίποτα απ’ αυτά δεν της ανήκει και θα πρέπει μετά δυστυχώς να τα επιστρέψει. Μένει ακόμα σ’ εκείνο το ίδιο διαμέρισμα που έμενε απ’ όταν προτάθηκε για το πρώτο Όσκαρ και δε διστάζει να πέσει με κάθε ευκαιρία. Για να σηκωθεί λίγα λεπτά μετά και όλοι να κρέμονται από τα χείλη της για το πώς θα σχολιάσει το “ατυχές συμβάν”.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι μπορεί να μην είναι τυχαίο, και να είναι επιτηδευμένο όλο αυτό το στιλ “κορίτσι της διπλανής πόρτας”. Το θέμα ακόμα κι αν αυτό ισχύει, είναι πως το παίζει τόσο καλά, που πραγματικά πρόκειται για μια εξαιρετική ηθοποιό. jen2 Την τρομάζουν τα δεκατριάχρονα παιδιά και αστειεύεται με το κάθε τι. Έχει απορρίψει το concept του Jonathan Van Meter από την Vogue όταν πήγε να της πάρει συνέντευξη λέγοντας “Δεν προτιμάς απλά να μεθύσουμε;” Παράλληλα όλοι οι συνάδελφοί της την λατρεύουν, κυρίως επειδή μπορεί να είναι τόσο ο εαυτός της και να ξεστομίζει πράγματα που δεν θα περίμεναν ποτέ. Είναι τόσο αναπάντεχη ώστε δεν έχει χριστεί τυχαία “η πιο συναρπαστική και συνειδητοποιημένη σταρ των τελευταίων δεκαετιών”. Στα γυρίσματα του “Silver Lining’s Playbook” έτρωγε πατατάκια όταν της έδιναν οδηγίες και έκανε αστεία με απρεπείς ήχους, μόλις όμως ξεκινούσαν το γύρισμα όλοι έμεναν άφωνη με το ταλέντο της.

Mιλούσε ανοιχτά για τη σχέση της με τον Nicholas Hoult, σχεδόν όπως θα έκανε με τις φίλες της. Έχει δηλώσει χαρακτηριστικά πως ένα pyjama party με την κοριτσοπαρέα της είναι το ιδανικό της βράδυ. Η Jodie Foster έχει πει για την Jennifer: “Αυτό που λατρέυω σ’ αυτό το πλάσμα είναι η έμφυτη φλόγα και το εγκεφαλικό χιούμορ του έφηβου αγοριού”. Παράλληλα όμως με αυτό το “χαζοχαρούμενο που έχει και προσπαθεί να βγάζει προς τα έξω, βλέπεις το αινιγματικό της βλέμμα. Όσο καρικατούρα κι αν θέλει να φανεί, δεν είναι μια ακόμα ηλίθια σταρλετίτσα. jen3 Το πολύ πρόσφατο γεγονός της υποκλοπής και παράνομης αναδημοσίευσης των προσωπικών – γυμνών της φωτογραφιών δημιούργησε πανικό στα παγκόσμια διαδικτυακά και μη πηγαδάκια. Θαρρώ πως το ίδιο συνέβη και με την ίδια. Δεν ξέρω τι ήταν πιο σοκαριστικό, το ότι είναι όντως γυμνή κάτω από τα ρούχα της, ή το “πρόστυχο” βλέμμα με το οποίο κοίταζε τον φακό. Αυτή η Jennifer που στις δικές της φωτογραφίες είδαν τον εαυτό τους πολλές δεκαπεντάχρονες, είναι η ίδια μ’ αυτή που εκθειάζεται σε αυτό το κείμενο. Όχι επειδή τα πέταξε, αλλά επειδή δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Δε φοβάται να πατήσει το Haute Couture του Dior κι ας είναι δανεικό, ούτε να εξομολογηθεί πόσο άβολα νιώθει όταν φοράει τουαλέτες. Ο καθωσπρεπισμός δεν της ταιριάζει και το Hollywood δε σκοπεύει να “αποκληρώσει” ένα από τα πιο δυνατά μελλοντικά του χαρτιά επειδή τυχαίνει να είναι όμορφο και φυσιολογικά αδέξιο. Η Jennifer Lawrence εγκαινιάζει τη νέα σχολή υποκριτικής δεινότητας, αυτή που το έχεις μέσα σου και δε χρειάζεται να πάψεις να είσαι ο εαυτός σου για να πετύχεις.