Ξέχνα την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, όπως την ήξερες, τώρα την κάνει το παιδί

Σήμερα, λοιπόν, συζητάμε που θα βάλουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μετά την πασχαλινή επίθεση σκοπεύω να στολίσω όλο το σπίτι. Θα βάλω μπάλες και φωτάκια παντού! Ο γιος μου λέει να βάλουμε το δέντρο πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, ύστερα δίπλα στο τζάκι και τελικά συμφωνούμε να το τοποθετήσουμε ανάμεσα στους δυο καναπέδες σε σημείο που δεν θα καεί ή που δεν θα μας εμποδίζει να βλεπόμαστε. Μετά είναι ώρα να στολίσουμε. Έχει άποψη για το που θα πάει κάθε μπάλα και κάθε στολίδι. Εγώ έχω στο μυαλό μου (κι έχω αγοράσει) να έχει  θέμα  ζαχαρωτά το δέντρο, αλλά εκείνος βαριέται και θέλει να βάλουμε όλα τα στολίδια. Το θέμα μου καταστρέφεται, αλλά έχει πολύ καλά επιχειρήματα.

– Και δεν θα κρεμάσουμε αυτό το ταρανδάκι;

– Και δεν θα κρεμάσουμε αυτό το κουδουνάκι;

Και πώς να αντισταθώ σε αυτό το μουτράκι που θέλει πάνω στο δέντρο όλα του τα παιχνίδια. Ναι, δεν του φτάνουν τα στολίδια. Φέρνει αυτοκινητάκια με μάτια και καυτές ρόδες, φέρνει μικρά ανθρωπάκια και αγριεμένα πουλιά.

– Μα, αγάπη μου είναι πολλά όλα αυτά, θα πέσει κάτω το δέντρο.

– Και να μην κάνουν Χριστούγεννα αυτά τα παιχνίδια;

Να κάνουν Χριστούγεννα όλοι οι άνθρωποι και όλα τα παιχνίδια αυτού του κόσμου, αλλά πάνω στο δικό μας δέντρο θα κάνουν όλοι; Το χριστουγεννιάτικο δέντρο με θέμα, δεν έχει πια καμία τύχη. Το άλλο σας το είπα;

Σήμερα βάζουμε αυτά τα παιχνίδια και στολίδια, αύριο βάζουμε άλλα. Έτσι έγινε και πέρυσι. Το βράδυ το στολίζαμε, το πρωί το αλλάζαμε.

Εγώ έλεγα, “μήπως οι μικρές μπάλες είναι καλύτερα ψηλά”; “Όχι”, απαντούσε ο γιος μου, “καλά είναι και χαμηλά. Κοίτα μαμά”! Το ξεπέρασα και φέτος. Το δέντρο το πήγαινα για λαχταριστό ζαχαρωτό και βγήκε ένα μικρό κατάστημα παιχνιδιών που παντρεύτηκε ένα εποχιακό κατάστημα με χριστουγεννιάτικα.

Αυτό, πάντως, που δεν θα βαρεθώ ποτέ είναι να λέω στο γιο μου ιστορίες για μία μπάλα ή ένα στολίδι με σκοπό να τον εντυπωσιάσω, αλλά και να το βάλω, ίσως, εκεί που θέλω. Αααα, του λέω, αυτό το κουδουνάκι το έχω από τότε που ήσουν μωρό. Πολύ το αγαπώ. Το προσέχω σαν τα μάτια μου και πάντα θα μου θυμίζει τα Χριστούγεννα που σε είχα βάλει απέναντι στον καναπέ και απλά με κοιτούσες που στόλιζα. Ο γιος μου λιώνει σαν τον Όλαφ στο τζάκι του “Frozen”. Ψοφάει για τέτοιες ιστορίες και θέλει να του πω και άλλες. Αααα, αυτό το ζαχαρωτό (μήπως και τελικά καταφέρω το δέντρο – ζαχαροπλαστείο) είναι πολύ σπουδαίο. Φτιάχτηκε για να μπει μόνο πάνω σε δέντρο και κανείς δεν μπορεί να το φάει. Όχι, επειδή δεν έχει πολύ ζάχαρη, αλλά επειδή κρύβει ένα τεράστιο μυστικό. Όποιος το φάει πρέπει να ξέρει ότι θα μάθε κάτι πολύ μυστικό. Είσαι έτοιμος για το μυστικό; Τέτοια παραμύθια σκαρφίζομαι και περνάω υπέροχα καθώς κρεμάμε μπάλες, καμπανούλες, στολίδια και παιχνίδια. Μινιόν; Εννοείται!

Όσα στολίδια περισσεύουν ο γιος μου θέλει να τα βάλουμε παντού στο σπίτι. Μπάλες πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, μπάλες στην τραπεζαρία, γιρλάντες πάνω στην τηλεόραση, Άγιοι Βασίληδες κρέμονται από τα πόμολα, κάλτσες στο τζάκι (εντάξει) και κάλτσες πάνω στο δέντρο. Γιατί, αφού χωράει! Στις καρέκλες βάλαμε κόκκινα σκουφιά, στη βιβλιοθήκη φωτάκια και αν θέλεις τώρα να κάτσεις στο σαλόνι, με τα φωτάκια του δέντρου και τα φωτάκια της βιβλιοθήκης χρειάζεσαι γυαλιά ηλίου. Ναι, φωτάκια βάλαμε και στο μπαλκόνι, γύρω από τα κάγκελα και στολίσαμε επίσης και μια σκάλα. Την είδα σε ένα περιοδικό και μου άρεσε. Ο γιος μου δεν είχε αντίρρηση, αν και μου είπε στην αρχή: “μα καλά τη σκάλα θα στολίσεις ρε μαμά”;

Όχι, ο στολισμός δεν έχει τελειώσει ακόμα. Έχουμε βαζάκια σε σχήμα Άγιου Βασίλη και καρυοθραύστη σε διάφορες διαστάσεις. Ένα τεράστιο XMAS τελικά χώρεσε στο ξύλο πάνω από το τζάκι, ενώ τρώμε δεν τρώμε στο τραπέζι της κουζίνας έχουμε σουπλά με ένα γκι στη γωνία.

Στο μπάνιο βάλαμε έναν Άγιο Βασίλη σε κάδρο και μία κούπα για τις οδοντόβουρτσες που το χεράκι της θυμίζει μπαστουνάκι ζαχαρωτό, στο γραφείο ένα μικρό δεντράκι που φωτίζεται και στο δωμάτιο του Γιώργου κρεμάσαμε φωτάκια στον τοίχο σε ένα ακανόνιστο για μένα σχήμα. Το παιδί το ονόμασε δέντρο.

Στα φωτιστικά κρεμάσαμε μπάλες και το χειρότερό μου, κολλήσαμε αστεράκια σε μερικά παράθυρα. Στην κουζίνα βάλαμε ακόμα πετσέτες χριστουγεννιάτικες και μερικά πιάτα κόκκινα. Πριν μπείτε στο σπίτι μας πείτε γεια στη σκούπα χιονάνθρωπο και σκύψτε στο επόμενο βήμα σας, διότι έχει ένα πάνινο κόκκινο “Merry Christmas” από την μία στην άλλη άκρη της πόρτας. Δίπλα στο τζάκι να μην ξεχάσω να σας πω ότι υπάρχει ένας Άγιος Βασίλης που τραγουδάει σε πιάνο το “Jingle Bells”, ενώ αγοράσαμε επίσης και φουσκωτό χιονάνθρωπο, τάρανδο και μπαστουνάκι ζαχαρωτό.

“Νομίζω, το σπίτι μας είναι πολύ ωραίο”, λέω στο γιο μου, όταν βρίσκω λίγο χώρο να καθίσω στον καναπέ δίπλα σε κάτι χριστουγεννιάτικα μαξιλάρια σε σχήμα καρδιάς. “Έχουμε το πιο ωραίο χριστουγεννιάτικο σπίτι, μαμά”. Τι ανακούφιση! Ελπίζω να μην χρειαστεί να φτιάξω και μελομακάρονα φέτος…