Ένα μεγάλο χειροκρότημα για τον λόγο της Laura Dern στο Marriage Story

Η Dern μόλις κέρδισε μία υποψηφιότητα Β΄ Γυναικείου στις Χρυσές Σφαίρες και πηγαίνει με φόρα για τα Όσκαρ του Φλεβάρη. Και τις δύο αυτές μεγάλες τιμές της βιομηχανίας – και πιθανώς το Όσκαρ που θα κρατήσει στα χέρια της – τις πέτυχε για αυτά τα 62 δευτερόλεπτα που θα δεις αμέσως τώρα:

«Ας το αποδεχτούμε. Η ιδέα του καλού πατέρα έχει εφευρεθεί μόλις 30 χρόνια τώρα. Πριν απ’ αυτό, οι πατεράδες ήταν αναμενόμενο να είναι σιωπηλοί και απόντες και αναξιόπιστοι και εγωιστές. Τους αγαπάμε για την τάση τους να αποτυγχάνουν, αλλά οι άνθρωποι δεν αποδέχονται με κανέναν τρόπο τις ίδιες αποτυχίες στις μητέρες. Δεν τις αποδεχόμαστε δομικά και δεν τις αποδεχόμαστε πνευματικά.

Γιατί η βάση του Ιουδαϊκο-Χριστιανο-Κάτι μας είναι η Μαρία, η Μητέρα του Ιησού. Και αυτή είναι τέλεια. Είναι παρθένα που γεννάει! Στηρίζει αγόγγυστα το παιδί της και κρατά το νεκρό σώμα του στα χέρια όταν πεθαίνει. Και ο μπαμπάς δεν είναι εκεί. Δεν έκανε καν το γ@μήσι. Ο Θεός είναι στον ουρανό! Ο Θεός είναι ο πατέρας και ο Θεός δεν εμφανίστηκε! Οπότε εσύ πρέπει να είσαι τέλεια και ο Charlie μπορεί να τα σκατώνει και δεν έχει σημασία. Από εσένα θα περιμένουν να τηρήσεις ένα διαφορετικό, υψηλότερο standard. Και είναι μαλακία, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα».

Μέχρι να φτάσει στις δικές μας αίθουσες, αυτό το 1 λεπτό από αγνά, καθαρόαιμα truth bombs είχε ήδη μαζέψει χειροκροτήματα σε όλες τις φεστιβαλικές προβολές όπου ταξίδεψε το “Marriage Story”. Στην ελληνική πρεμιέρα, η σφοδρότητα της Dern και ο άκοπος ρυθμός του μονολόγου της, με έχωνε όλο και πιο βαθιά στη βελουτέ καρέκλα μου.

Όταν τελείωσε και τόλμησα να πάρω μία ανάσα, γύρισα στις φίλες μου με αγνή απορία: Τι δίκη είχε μόλις τελεστεί μπροστά στα μάτια μας; Πώς μας είχε πετσοκόψει έτσι;

Ταιριαστό το συμπέρασμα με τον ρόλο της δικηγόρου που υποδύεται στην ταινία. Μιας σκληροτράχηλης σταρ του τομέα των διαζυγίων που προσλαμβάνει η Scarlett Johansson για να εξασφαλίσει έναν χωρισμό υπό δίκαιους όρους από τον χαρακτήρα του Adam Driver.

Το ζευγάρι που συνεργάζεται και επαγγελματικά – εκείνος είναι ο ποιοτικός σκηνοθέτης θεάτρου, εκείνη είναι η ιδανική του πρωταγωνίστρια – έχει αποφασίσει να χωρίσει γιατί δεν τα πηγαίνει καλά εδώ και καιρό, αλλά το διαζύγιό τους δεν θα είναι ομαλή υπόθεση.

Είναι μια ρεαλιστική διαδικασία που γερνά αισθητά και τους δυο τους, για να τους αφήσει τελικά πολύ διαφορετικούς ανθρώπους από αυτούς που βλέπουμε να μιλούν διστακτικά στον ψυχολόγο τους στην αρχή της ταινίας. Ειδικά όταν στη μέση βρίσκεται ένα παιδί που θα πρέπει να μάθουν να μοιράζονται μεταξύ δύο πόλεων.

Το “Marriage Story” γνέφει προσεκτικά και τρυφερά μια ιστορία αγάπης ξεκινώντας από το τέλος της και εμπνέεται από το πραγματικό διαζύγιο του δημιουργού του, Noah Baumbach, με τη διακεκριμένη ηθοποιό Jennifer Jason Leigh. Για να φτιάξει το πιο ενήλικο, ευαίσθητο, φρέσκο δράμα που μπορείς να στριμάρεις αυτή τη στιγμή στο Netflix, ο Baumbach συμβουλεύτηκε τους ηθοποιούς που σκόπευε να βάλει στην ταινία και τους επέτρεψε να διαμορφώσουν σε σημαντικό βαθμό την πορεία του χαρακτήρα τους.

Αυτός ο συγκλονιστικός μονόλογος που είδες παραπάνω συγκεκριμένα, έχει το λιθαράκι της ίδιας της Dern που δεν ήθελε να αποδώσει τον ρόλο της Nora ως μία επιθετική, απόλυτα συμφεροντολόγο δικηγόρο του χώρου. Όπως εξήγησε σε συνέντευξή της στο Deadline, η Nora αφιερώθηκε στα διαζύγια γιατί είχε βρει τη δική της σταυροφορία εναντίον της πατριαρχίας.

«[O Noah] ήθελε να δώσει μια αίσθηση του ποια ήταν όταν πρωτομπήκε στον χώρο και ποιο είναι το αληθινό της κίνητρο. Ότι δεν είναι απλά το στερεότυπο μιας γυναίκας που θέλει να νικήσει, αλλά υπάρχει πρόθεση που βασίζεται στο πώς υπολογίζουμε τις γυναίκες σε αυτόν τον κόσμο, πώς πρέπει οι γυναίκες να εισχωρούν σε ένα δωμάτιο, πώς πρέπει να μάχονται, πώς πρέπει να αναμετρώνται με τους άντρες στο επαγγελματικό περιβάλλον […] Και το πώς μετράμε τις μητέρες σε σχέση με τους άντρες… ‘Ω θεέ μου, έφτιαξε δείπνο για τα παιδιά του, είναι υπέροχος!’. Έτσι αντιμετωπίζονται».

Η Dern δεν συνέβαλε μονάχα με το backstory που έδωσε στη Nora, αλλά και με τις εμπειρίες του προσωπικού της διαζυγίου και της ζωής της ως μητέρα παιδιών που μεγαλώνει μόνη.

«Δεν με μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είχα δικαίωμα στη φωνή μου ως μικρό κορίτσι», δηλώνει μιλώντας στο Inews. «Όταν έμπαινα σε μια σχέση, ήθελα να ευχαριστώ τον άλλον και να τα κάνω όλα σωστά. Μόνο αργότερα σκεφτόμουν, ‘για κάτσε μισό λεπτό, δεν με ρώτησες ποτέ τι θέλω εγώ!’. Μαθαίνουμε τη συντροφικότητα από τους γονείς μας και στις περισσότερες σχέσεις, είναι ο άντρας που ορίζει τους κανόνες».

Με λίγα λόγια, τα truth bombs εξακολουθεί να τα μοιράζει και όποιος διαφωνεί μαζί της ας φυλάγεται. Σε τι ακριβώς, όμως, από όλα όσα λέει εντός και εκτός “Marriage Story” θα διαφωνούσαμε; Όσο ισχυρός κι αν είναι ο μονόλογός της – και αν κρίνω από την απόλυτη σιωπή στην πρεμιέρα και τον συλλογικό σεβασμό που έχει προκαλέσει είναι παντοδύναμος – δεν λέει τίποτα καινούριο.

Δεν είμαι μητέρα, αλλά δεν χρειάζεται να φέρω στον κόσμο ένα παιδί για να διακρίνω τα άνισα μέτρα και σταθμά που ζυγίζουν τους γονείς μας. Οι μητέρες πρέπει να είναι πάντα έτοιμες να θυσιάσουν τον προσωπικό τους χρόνο, τα χόμπι τους, τις σχέσεις τους, τη δουλειά τους, την ίδια την υγεία τους πολύ συχνά για να μεγαλώσουν το σπλάχνο τους.

Πόσες φορές έχεις δει μία φίλη ή συγγενή σου να φεύγει από τον καφέ «γιατί είναι μόνα τους με τον μπαμπά» και πόσες φορές έχεις ακούσει τα ίδια ακριβώς λόγια από κάποιον φίλο σου; Πόσο συχνά επιτρέπουμε σε γυναίκες που κυοφορούν να μοιραστούν τη σκληρή, παρεμβατική πλευρά της εγκυμοσύνης χωρίς ενοχές;

Πόσο καλά πιστεύεις τα πηγαίνουμε παγκοσμίως με το στίγμα της έκτρωσης και το δικαίωμα στον απόλυτο έλεγχο του σώματός μας; (Απαίσια, σύμφωνα με τον Guardian). Πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχτούμε ότι πολλές γυναίκες δεν θέλουν καν να κάνουν παιδί;

Για όλα τα παραπάνω – και για τις χιλιάδες περιστάσεις που πρέπει αναγκαστικά να μείνουν έξω από ένα κείμενο μερικών εκατοντάδων λέξεων – ο λόγος της Dern προκαλεί κύματα σοκ. Γιατί τα γνωρίζουμε όλα. Ίσως να έχει περάσει από το μυαλό μας ακόμη και ο όχι και τόσο σουρεάλ παραλληλισμός με τον Θεό και τη Μαρία. Δεν είμαστε όμως εκπαιδευμένοι να τα μας τα πετάνε τόσο αναπολογητικά και θρασύτατα στη μούρη.

Μία πρόποση στη Laura Dern. λοιπόν. Και μία για σένα που, κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, είσαι αυτή που υπερασπίζεται.