Λέγεται «διορθωτικός» βιασμός και θέλει να κάνει τις λεσβίες, «φυσιολογικές» γυναίκες
- 14 ΑΠΡ 2021
Όταν η ομοφοβία από απάνθρωπη θεωρία γίνεται πράξη φρικαλεότητας. Αυτός είναι συνοπτικά ο «διορθωτικός» ή «θεραπευτικός» βιασμός (corrective rape). Μια παρανοϊκή πρακτική μίσους που αντιμετωπίζει τη γυναικεία ομοφυλοφιλία ως αρρώστια που πρέπει να «γιατρευτεί» ενώ τιμωρείται. Μέρος της εγκληματικής βίας και της έμφυλης καταπίεσης για δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στον κόσμο. Τον τρόπο, τον υποδηλώνει το όνομά του.
Ο βιασμός είναι το μέσο που θα επαναφέρει τη λεσβία στη «γυναικεία« της «φύση», αυτή που «πρέπει να» επιθυμεί μόνο άνδρες και τίποτα άλλο. Ο «διορθωτικός» βιασμός αποτελεί κοινό εχθρό σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ινδίας και της Αφρικής. Ως ορισμός γεννήθηκε στη Νότιο Αφρική, η οποία, παραδόξως είναι η 5η χώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας που νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Τα εγκλήματα αυτού του είδους, στο όνομα του σεξουαλικού προσανατολισμού είναι μάστιγα για την κοινωνία, προφανώς επειδή οι ελευθερίες αφορούν ακόμα μόνο στους λευκούς. Οι δράστες εκεί είναι συνήθως άγνωστοι άνδρες ή συμμορίες (φαινόμενο γνωστό ως gang rape). Αντιθέτως, στην Ινδία, τον ρόλο του «διορθωτή» αναλαμβάνουν πρόσωπα από την οικογένεια, ώστε το μυστικό να παραμείνει καλά κρυμμένο. Το 2013 μια διεθνής έρευνα για το HIV/AIDS εισήγαγε τον όρο «λεσβοφοβικός βιασμός» ώστε το έγκλημα να γίνει πιο συγκεκριμένο, να δοθεί έμφαση στη σεξουαλική ταυτότητα των θυμάτων και να απομακρυνθεί η έννοια της «διόρθωσης» από το νόημα. Σύμφωνα με μαρτυρία γυναίκας που διαβάζουμε στο blog της ActionAid:
«Όταν μια λεσβία βιάζεται, η οικογένειά της και οι άνθρωποι στο δρόμο λένε ότι της άξιζε και ότι ο βιαστής της της έδειξε πώς να είναι γυναίκα. Είναι πιο εύκολο να μην μιλάς».
«Διορθωτικός» βιασμός: Λεσβίες υπό εξαφάνιση
Η περίπτωση της ποδοσφαιρίστριας Eudy Simelane είναι αυτή που έστρεψε το ενδιαφέρον στο θλιβερό φαινόμενο όπου άντρες βιάζουν γυναίκες για να τις επαναφέρουν στον «ίσιο» δρόμο. Το 2008 η Νοτιοαφρικανή ακτιβίστρια και μέλος της LGBTQ κοινότητας βιάστηκε και δολοφονήθηκε από τοπική συμμορία βιαστών επειδή είχε δηλώσει ανοιχτά ότι ήταν λεσβία. Ήταν 31 ετών. Το σώμα της βρέθηκε σε ποτάμι. Είχε συρθεί, βιαστεί κατά συρροή και έφερε 25 μαχαιρώματα στο πρόσωπο, το στήθος και τα πόδια. Οι 4 δολοφόνοι της εντοπίστηκαν αλλά μόνο 2 οδηγήθηκαν στη φυλακή. Σύμφωνα με έρευνα της Triangle (2008) οι μαύρες λεσβίες είναι διπλά εκτεθειμμένες στην έμφυλη βία. Παράλληλα, ο «διορθωτικός» βιασμός συνιστά βασική αιτία μετάδοσης HIV στις ομοφυλόφιλες γυναίκες της Νοτίου Αφρικής. Το 2009 οι New York Times επιχείρησαν να δώσουν διάσταση στο φαινόμενο αυτό με ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ όπου 4 γυναίκες θύματα του «διορθωτικού» βιασμού αποκάλυπταν τους βασανιστικούς τρόπους που είχαν πληρώσει τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις σ’ έναν κόσμο στον οποίο δεν χρωστάνε τίποτα. Μόνο τους χρωστάει.
(Από αριστερά προς τα δεξιά) Η Pearl βιαζόταν καθημερινά από τα 12 έως τα 16 από έναν ηλικιωμένο που έφερνε στο σπίτι η μάνα της ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Για να την «αλλάξει» αφού υπήρχαν δείγματα πως δεν μεγάλωνε σαν «φυσιολογικό» κορίτσι. Η Zukiswa έφυγε από ένα πάρτι για να πάρει τσιγάρα. Ένας άνδρας που ήξερε ότι είναι ομοφυλόφιλη την συνόδευσε κι εξαπατώντας την την οδήγησε σε μία καλύβα όπου τη βίασε δίπλα σ’ έναν άνδρα που κοιμόταν. Η Tebogo είναι η transgender που βιάστηκε από 7 άνδρες που την κακοποίησαν βάναυσα μπήγοντας ένα σκουπόξυλο στο σώμα της. Η Lindeka ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε από άγνωστο άνδρα ενώ γύριζε σπίτι της. Θυμάται να της λέει “Θα σε χτυπάω μέχρι να σταματήσεις να κάνεις ό,τι κάνεις με άλλα κορίτσια”.
@2021 AP Photo/Manish Swarup
Ένα έγκλημα που παραμένει ατιμώρητο
Το ακόμα πιο ζοφερό σημείο στην περίπτωση του «διορθωτικού» βιασμού είναι πως δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως έγκλημα. Μάλιστα στις χώρες της Νοτίου Αφρικής συχνά δεν διώκεται καν ποινικά. Αντιθέτως, θεωρείται πράξη συμμόρφωσης με τις κοινωνίες να εθελοτυφλούν και να νομιμοποιούν τα βασανιστήρια και το slut shaming ως τα μέσα αποκατάστασης για μια «φυσιολογική» κοινωνία στην οποία δεν χωράει τίποτα το διαφορετικό. Κι αν νομίζουμε πως ο «διορθωτικός» βιασμός συνιστά μία μέθοδο από άλλο πλανήτη που δεν έχει καμία αντιστοιχία στις «προοδευτικές» μας κοινωνίες, ας αναλογιστούμε παράλληλα, πόσο δίπλα μας επιβιώνουν κι αναπαράγονται άλλες δράσεις κι αντιδράσεις μίσους ομοφοβίας και σεξισμού. Όλες κι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.
