Little Miss Grumpy: H Μαρία Παγκάλου έκανε την γκρίνια, το πιο δημιουργικό επάγγελμα

Από το θέατρο ξεκίνησε κι η ίδια. Η Μαρία Παγκάλου, πριν γίνει η Little Miss Grumpy της καρδιάς και των τοίχων μας που κοσμούν τα σχέδιά της, σπούδασε σε δραματική σχολή. Όταν τέλειωσε αποφάσισε να επικεντρωθεί αλλού, σε ένα άλλο μέσο έκφρασης, στη ζωγραφική της που από μικρή ήταν ένα καταφύγιο ελευθερίας για εκείνη. Η Μαρία Παγκάλου, η αυτοδίδακτη εικαστικός Little Miss Grumpy, ξεκίνησε να δείχνει τα έργα της στο Instagram και πλέον είναι μία από τις πιο λαοφιλείς καλλιτέχνες στην Ελλάδα, έχει εικονογραφήσει παιδικά βιβλία ενώ διατηρεί το δικό της, υπέροχο, γεμάτο από την Little Miss Grumpy αισθητική της, e-shop. Έχει καταφέρει στα 30 της χρόνια πολλά, αλλά δεν θα την ακούσεις ποτέ να το λέει, έστω στον εαυτό της αφού η επιθυμία της είναι ποτέ να μην επαναπαύεται.

Πώς είναι να κάνεις το χόμπι σου δουλειά; Ποια είναι τα πράγματα που πρέπει να σκέφτεσαι όταν αποφασίζεις να δραστηριοποιηθείς επαγγελματικά μέσω του διαδικτύου και ποιο είναι το πιο απαιτητικό κομμάτι μίας δουλειάς online; Η Μαρία Παγκάλου aka Little Miss Grumpy μας απάντησε σε όλα. Αυτά είναι τα δικά της λόγια.

Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/ 24MEDIA

Η Little Miss Grumpy, η γκρίνια, η καλή ιδέα και η ελευθερία

«Αν σκεφτείς ότι εγώ βγαίνοντας από τη δραματική σχολή δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω, δεν είχα δουλειά, δεν είχα λεφτά, προφανώς και θα γκρίνιαζα. Όλη αυτή η απελπισία και η γκρίνια με οδήγησαν σε ένα σημείο να βρω μία καλή ιδέα. Κάπως έτσι, ναι, θα μπορούσα να πω πώς έκανα τη γκρίνια επάγγελμα.

Εξαρχής σκέφτηκα ότι θα κάνω όλη την προσπάθειά μου επαγγελματικά χωρίς όμως να περιμένω και θαύματα. Στην αρχή τουλάχιστον αυτού του εγχειρήματος, σχεδόν τα χάριζα τα πράγματα που έφτιαχνα. Δεν κοίταζα το κέρδος τόσο πολύ όσο το όνομα, το να αρχίσει ο κόσμος να με μαθαίνει. Από την αρχή δούλεψα με σοβαρότητα, με αξιοπρέπεια, με πάρα πολύ σεβασμό και προς τη δουλειά μου και προς τον πελάτη, με πάρα πολλή προσοχή, χωρίς καμία προχειροδουλειά. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό και φιλοσοφία συνέχισα κι έτσι έχω φτάσει μέχρι σήμερα.

Από την εποχή που η ζωγραφική ήταν μόνο το χόμπι μου νοσταλγώ πάρα πολλά. Ένιωθα τόση ελευθερία. Όταν ζωγράφιζα για μένα δεν περνούσε από το μυαλό μου ποτέ το ενδεχόμενο ότι αυτό που φτιάχνω θα πουληθεί, και άρα δεν περνούσαν σκέψεις όπως «Μήπως αυτό δεν είναι αρκετά καλό για να πουληθεί;», «Μήπως αυτά τα χρώματα δεν ταιριάζουν για να μπουν σε ένα σπίτι;». Δεν σκεφτόμουν όλες αυτές τις λεπτομέρειες που σκέφτομαι τώρα, ώστε αυτό που φτιάχνω να μπορέσει να μπει κάπου αλλού και όχι απλά στο συρτάρι μου. Αυτό το να πεις «θα μπει απλά στο συρτάρι μου», μού παρείχε απεριόριστη ελευθερία γιατί είναι όπως όταν γράφουμε το ημερολόγιό μας.

Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/ 24MEDIA

Θα μου πεις τώρα, γιατί δεν ζωγραφίζεις για σένα και ζωγραφίζεις μόνο επαγγελματικά; Γιατί από τη στιγμή που μπήκε το επαγγελματικό στη μέση, δυστυχώς, αυτοματοποιήθηκε η ματιά.

Στη ζωγραφική μου παίζει κάποιον ρόλο το γεγονός ότι απευθύνομαι σε ένα κοινό που περιμένει συγκεκριμένα πράγματα, αλλά κατά κύριο λόγο κάνω αυτό που μου αρέσει εμένα. Αν έκανα μόνο αυτό που μου ζητούσε ο κόσμος, θα χανόταν η προσωπικότητά μου από αυτό που βλέπουμε.

Συμβουλές για αυτοδίδακτους καλλιτέχνες

Εγώ είμαι αυτοδίδακτη. Πιστεύω ότι σε όλες τις τέχνες υπάρχουν οι άνθρωποι που είναι αυτοδίδακτοι, ή άλλοι που πήγαν σε μία σχολή και την άφησαν στη μέση γιατί κάποιος ήρθε και τους πήρε από το χέρι και τους είπε ότι εσύ μπορείς να το κάνεις κι έτσι. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και στους ανθρώπους με περγαμηνές και στους αυτοδίδακτους. Εγώ αυτό που λέω πάντα είναι ότι έχει σημασία η ωραία ιδέα. Αυτή η ιδέα που δεν έχει να κάνει με κανένα πτυχίο. Είναι καθαρά θέμα φαντασίας, κοσμοθεωρίας, οπτικής γωνίας, αισθητικής. Μιλάμε για ένστικτα, τα οποία το πώς μπήκαν και πώς τρύπωσαν στον καθένα κι εδραιώθηκαν μέσα μας δεν μπορούμε να το ξέρουμε ούτε και να τα εξηγήσουμε. Δεν έχουν να κάνουν με θεωρία, με πτυχία, με περγαμηνές. Με τίποτα απ’ όλα αυτά.

Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/ 24MEDIA

Θα συμβούλευα έναν αυτοδίδακτο καλλιτέχνη αρχικά να πειραματιστεί αρκετά μέχρι να καταλήξει κάπου που θεωρεί ότι του ταιριάζει. Από εκεί και πέρα εγώ το μυστικό της επιτυχίας, προφανώς δεν το ξέρω. Έχω κοπιάσει πάρα πολύ και συνεχίζω.

Έναν αυτοδίδακτο, νέο στο επάγγελμα, άνθρωπο θα τον συμβούλευα πάνω απ’ όλα να σεβαστεί τη δική του δουλειά αλλά και τη δουλειά των άλλων, γιατί και η κλοπή είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Από εκεί και πέρα ό,τι είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθει.

Το θέατρο και το «χτίσιμο» χαρακτήρων στο χαρτί

Το θέατρο μου έμαθε πάρα πολλά για το ανθρώπινο βλέμμα, τον χαρακτήρα, για το πώς να πλάσουμε έναν χαρακτήρα, πράγμα που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη ζωγραφική. Σκέφτομαι καθαρά πώς θα ήταν αυτός ο άνθρωπος πάνω στη σκηνή του θεάτρου ή στην οθόνη του κινηματογράφου κι όχι πώς θα ήταν πάνω σε έναν πίνακα, όταν ζωγραφίζω έναν χαρακτήρα. Είναι όλα αλληλένδετα στη δουλειά μου.

Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/ 24MEDIA

Οι απαιτήσεις της δουλειάς στο internet και η επιτυχία της Little Miss Grumpy

Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο απαιτητικό από τον ίδιο τον πελάτη. Μπορεί να καθυστερήσεις να απαντήσεις, το οτιδήποτε. Από τη στιγμή που υπάρχει ανθρώπινος παράγοντας υπάρχουν απαιτήσεις και πάρα πολλές και πολύ σοβαρές και πολύ σημαντικές και πολύ ψυχοφθόρες σε σημεία. Αυτό είναι το πιο απαιτητικό πράγμα όταν δουλεύεις από το Instagram αλλά δεν έχει να κάνει ούτε με το μέσο, ούτε καν μόνο με το επαγγελματικό, αλλά και με όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Από τη στιγμή που είστε παραπάνω από ένας σε αυτό το παιχνίδι υπάρχουν δυσκολίες και θέλει πολλή υπομονή.

Κάποιος που θέλει να ανοίξει μια επιχείρηση online θα πρέπει να ζωστεί με υπομονή, να βγάλει σίγουρα από το μυαλό του ότι είναι πιο εύκολο ένα online κατάστημα από το φυσικό και να είναι έτοιμος να δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο. Να είναι έτοιμος ότι ξαφνικά δεν θα υπάρχει ωράριο στην εργασία του. Εγώ ας πούμε μπορεί ένα βράδυ να μην μπορώ να κοιμηθώ, να μπω να χαζέψω στο site τι γίνεται να δω ότι έχει προκύψει ένα πρόβλημα με την τάδε παραγγελία και μετά να σκέφτομαι το πρόβλημα κ.ο.κ. Δεν το έχουν συνήθως στο μυαλό τους όσοι ξεκινούν.

Ποτέ και συνειδητά δεν θέλω να πω στη ζωή μου ότι τα κατάφερα. Μπορεί να το έχω νιώσει, αλλά δεν θέλω να το πω γιατί μαζί με αυτό επαναπαύεσαι κάπως. Δεν θέλω να επαναπαυτώ ποτέ.

Για να σου φέρω ένα παράδειγμα, τώρα προσπαθώ να κόψω το κάπνισμα. Κάπνιζα τη μισή μου ζωή και το έχω κόψει εδώ και 20 μέρες. Δεν υπάρχει περίπτωση να πω και δέκα χρόνια να περάσουν ότι τα κατάφερα. Για να συνεχίζω να τα καταφέρνω, λέω πως δεν τα κατάφερα.

Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/ 24MEDIA

Τέχνη και επιβίωση

Εμένα η δουλειά μου από την ώρα που ξεκίνησα να κάνω αυτό, είναι αυτή. Δεν έχω κάνει ποτέ τίποτα σαν δεύτερη δουλειά. Από αυτό ζω, έχω να ζητήσω χρήματα από τους γονείς μου εδώ και δεν θυμάμαι πια πόσα χρόνια. Με ρωτούν πάρα πολλοί άνθρωποι αν κάνω και μία άλλη δουλειά μαζί με αυτό και λέω «όχι αυτή είναι η δουλειά μου». Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβω να κάνω το οτιδήποτε άλλο γιατί δεν ασχολούμαι μόνο με ένα πράγμα, υπάρχουν πάρα πολλά project, πολλά βιβλία στα οποία κάνω εικονογραφήσεις, πολλά και διαφορετικά πράγματα. Θα έλεγα ότι κατά 95% κάνω οτιδήποτε άλλο και κατά 5% ζωγραφίζω. Είναι τόσα πολλά τα γραφειοκρατικά, το τρέξιμο, τα email, οι επικοινωνίες, το marketing, το Instagram, που δεν μένει και πολύς χρόνος για να ζωγραφίσεις.

Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson/ 24MEDIA

Ο διάσημος πίνακας στον οποίο η Μαρία Παγκάλου βλέπει τον εαυτό της

Υπάρχει ένας διάσημος πίνακας με τον οποίο ταυτίζομαι. Είναι του Edward Hopper, που είναι ο αγαπημένος μου και λέγεται Summer Evening.

Απεικονίζει δύο ανθρώπους μέσα στο καλοκαίρι. Ταυτίζομαι με αυτόν πρώτον γιατί είναι καλοκαίρι και είμαι καλοκαίρι. Δεύτερον γιατί το σπίτι στο οποίο βρίσκονται μου θυμίζει πάρα πολύ κάτι από την παιδική μου ηλικία συν το ότι κάπως έτσι σκέφτομαι ότι θέλω να είναι το σπίτι που θα μένω κάποτε. Κι είναι μετά αυτά τα δύο πρόσωπα, όπου το αγόρι μιλάει στο κορίτσι αλλά το κορίτσι κάπου αλλού κοιτάζει και κάτι άλλο σκέφτεται. Γιατί ουσιαστικά αυτό συμβαίνει. Κάποιες φορές».