ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Μαμάδες υπερήφανες για τις ατέλειες στο σώμα τους εμπνέουν με τις φωτογραφίες τους

Υπάρχει μία τάση που τη συναντάς γενικότερα εκεί έξω να ωραιοποιείται η περίοδος της κύησης αλλά και η στιγμή του τοκετού, με φράσεις όπως "δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας", "μετά τον τοκετό δε θυμάσαι καμία δυσκολία", κ.ο.κ.

Όπως, όμως, συμβαίνει με κάθε σημαντική στιγμή στη ζωή μας, έτσι και στη μητρότητα υπάρχουν δύο όψεις: εκείνες που φαίνονται και είναι οι πιο ευχάριστες κι εκείνες που είναι πιο προσωπικές, ακόμα περισσότερο δύσκολες και καθεμιά που τις περνά καλείται να τις διαχειριστεί μόνη της.

Ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της λιγότερο “λαμπερής” και γεμάτης καρδούλες όψης είναι και το τι γίνεται με το σώμα μιας γυναίκας, αφού φέρει το παιδί της υγιές στον κόσμο. Σίγουρα, αυτή η συζήτηση σηκώνει λιγότερα “άχου το” αλλά δεν παύει να είναι ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μιας μαμάς.

Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, εκεί έξω να ακούσεις τα πάντα τα σχετικά με αυτό: από το “φοράω πιο φαρδιά όσο έχω ακόμα τα κιλά της εγκυμοσύνης”, μέχρι το πραγματικά υγιές και ευκτέο “δε με απασχολούν οι ατέλειες στο σώμα μου, είναι κομμάτι του εαυτού μου”. Επιλέξαμε σε αυτό το κείμενο να ασχοληθούμε με μαμάδες που προτίμησαν το δεύτερο δρόμο, αγάπησαν το σώμα τους με τις ατέλειές του και χρησιμοποιούν την προσωπική τους εμπειρία για να βοηθήσουν και άλλες μαμάδες που βιώνουν τους ίδιους προβληματισμούς με εκείνες.

Ένα μικρό δείγμα απ΄όσα σχετικά βρήκαμε στο instagram, θα πείσει κι εσένα:

“Αγάπα το δέρμα σου όπως είναι”

“Σήμερα παίρνω πίσω την αγάπη για τον εαυτό μου”

When I was six, my right ovary was taken from me. Don't get me wrong, it absolutely needed to go. But that didn't ease the overwhelmingly empty feeling that had taken it's place. Long story, short… Near my sixth birthday I started showing some really bizarre symptoms for a child my age. I started growing breasts and pubic hair, my uterus was lined and ready for my first period, and I was having INTENSE mood swings on the regular. To top it all off I started constantly doubling over and crying out in pain at random. We came to find out that my ovary was covered (and I mean COVERED) with rupturing cysts. After an exploratory surgery, they went in and removed a piece of my womanhood. I consider myself lucky that I remember everything in vivid detail, only compartmentalizing the pain. (A HUGE shout out to @childrenscolo @cmnhospitals ) Fast forward to today. Today I am getting my Mirena out after 9-10months. I am beyond grateful for the amazing care I have always received, especially given my history. I do however refuse to let anyone or anything, especially if it is only 3cm of plastic, mess with my flow. This little bastard has triggered some of the worst panic attacks I have ever experienced (and that's a feat in and of itself), and has forced my hormones on the most horrifying of rollercoaster rides. Remember, this is just my personal experience. But I know what works for me, and this is not it. Today I take back my my mind. Today I take back my body. Today I take back my love for myself. #loveyourself #tribedemama #motherhoodrising #empoweredbirthproject #stopcensoringmotherhood #takebackpostpartum #womban #riseofthewoman #mybodymychoice #istandwithPP #loveyourscars ***This is just my personal experience. I urge you to discuss contraception options with your physician.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Syd Stoik (@mountain.mama.syd) στις

“Κάθε μέρα μοιάζει με μάχη που προσπαθώ να μάθω να αγαπώ τον εαυτό μου μετά την εγκυμοσύνη”

“Το σώμα μου είναι ίδιο με το δικό σου!”

"My body looks just like yours!" is the WHOLE point of this account. I was sitting in my little corner of the world swearing up and down that I was the only person who looked like me. It's a lonely feeling. Made even more lonely because I had been convinced that stretch marks and scars and loose skin were disgusting. Not even gonna sugar coat it. This is how extreme we view these things and it's all a complete distraction and waste of our time and energy. We have a life to live, laughter to share, and love to ignite the passions that drive our purpose. We have endless gifts to share with the world and we can't even begin to think about it if we're constantly lost in our alleged brokenness and feelings of shame. This feeling stops us from being able to do more than rock a crop top. It stops us from pursuing opportunities, relationships, and pleasure because that's how deep these issues run. When you say you're afraid for your partner to see you, what you're really saying is "I don't want to be rejected for having failed to deliver on an expectation that I've been told is easily preventable if I cared and worked hard enough. So, if I am rejected it'll be my fault." I know. I said those things to myself, too. Thank goodness that I listened to that tiny tiny voice whispering "that's bullsh*t. you know it and if you don't believe me, try me." Here I am yelling now THIS IS BULLSH*T. YOU KNOW IT. IF YOU DON'T BELIEVE ME, TRY ME. Be a whole person thrusting yourself towards the gifts meant for you and then share them with the world that needs them desperately. #bemorethanabody #stretchmarks #scars #takebackpostpartum #looseskin #scarrednotscared #mummytummy #effyourbeautystandards #stopcensoringmotherhood #mombod

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη I DreamDoWriteModelSpeak (@powertoprevail) στις

 

Exit mobile version