Η Μαρία Κωνσταντάκη θέλει κάτι να σου πει και να σε ταρακουνήσει από τους ώμους
- 18 ΜΑΡ 2020
Όταν στη μακρινή Wuhan είχαμε τα πρώτα θύματα του κορονοϊού μάς φάνηκε πολύ μακριά για να ανησυχήσουμε. Όταν ο ιός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη κι έπληξε θανάσιμα την Ιταλία και την Ισπανία τότε καταλάβαμε πως οφείλουμε να πάψουμε να αστειεύομαστε και να παίρνουμε αψήφιστα τον κίνδυνο. Μένουμε Σπίτι. Μία απόφαση που πάρθηκε με πλήρη συνείδηση ενάντια στη διασπορά του ιού. Οι διάσημοι του τόπου τούτου θεώρησαν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους προς το κοινό καλό. Κι αν με ρωτάς, έπραξαν σωστά. Η Μαρία Κωνσταντάκη συμπληρώνει τη μακρά λίστα.
Προσωπικές εξομολογήσεις σε μία περίοδο που δεν χωρούν ωραιοποιημένα μηνύματα για του τύπους. Η ηθική ευθύνη όλων μάς καλεί να πράξουμε υπεύθυνα. Απόρροια του αυτοπεριορισμού η βαθιά βουτιά στον εσωτερικό εαυτό μας.
Ο χρόνος της «καραντίνας» χρειάζεται ενδοσκόπηση για να βγούμε από αυτή τη δυσκολία υγιείς αλλά και καλύτεροι άνθρωποι.Το μήνυμα της Μαρίας Κωνσταντάκη θα σε πιάσει από τους ώμους, θα σε ταρακουνήσει και τελικά θα σε βάλει σε σκέψεις.
Όσα μοιράστηκε η Μαρία Κωνσταντάκη
«16 Ιουνίου 2016. Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στην Τζιά σε ένα ειδυλλιακό σπίτι (εδώ παίρνετε μάτι την πισίνα του) με ιδανική παρέα. Όμως σας διαβεβαιώ ήταν η πιο σκοτεινή και θλιμμένη περίοδος της ζωής μου που έληξε περίπου 1 1/2 χρόνο μετά.
3 1/2 χρόνια αργότερα κλεισμένη στο σπίτι μου στο κέντρο της Αθήνας 5η μέρα ”καραντίνας” και είμαι ευγνώμων. Που είμαι καλά σωματικά και ψυχικά και που το ίδιο ισχύει και για τους δικούς μου ανθρώπους (εύχομαι και για όλο τον κόσμο αλήθεια). Είμαι ευγνώμων που έχω τη διαύγεια να δω το δάσος και να μην κολλήσω στο δέντρο.
Γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες δυστυχίες και καταστροφές από το να χάσω 5, 10, 50 βόλτες. Είμαι ευγνώμων που μένω σπίτι για να μην διαδώσω τον ιό (σε περίπτωση που τον έχω) κι έτσι νιώθω ότι βάζω άλλο ένα μικρό δικό μου λιθαράκι στη συνέχεια του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε και τον αντιλαμβανόμαστε.
Είμαι ευγνώμων που δεν έχω πανικό, που διατηρώ την αισιοδοξία μου, που έχω κατανόηση για αυτούς που δεν την παλεύουν όπως εγώ, που έχω υπομονή και πειθαρχία. Και περισσότερο απ όλα είμαι ευγνώμων γιατί όλα τα παραπάνω, σκεπτικό και πράξεις, είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μου.
ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ στάση απέναντι σε αυτό που ονομάζεται κορονοϊός. Κι είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω και το κάνω με χαρά γιατί αισθάνομαι ότι το οφείλω σε αυτό το δώρο που λέγεται ΖΩΗ. Σ’ ευχαριστώ @olgad όχι μόνο για αυτό το όμορφο κλικ αλλά κυρίως γιατί μου (ξανά)θύμισες τη διαδρομή. Από το ’16 μέχρι το ’20. Ευγνώμων και γι’ αυτό».
