Μαθήματα φλερτ στον γιο μου και πάμε καλά; Είναι μόλις 5 ετών
- 30 ΟΚΤ 2015
Ο γιος μου πέρασε την πρώτη ερωτική απογοήτευσή του και εγώ τον μαθαίνω να φλερτάρει. Σας είπα ότι είναι πέντε ετών;
Είμαι πέντε και μισό ρε μαμά… Όχι πέντε. Ο γιος μου τρελαίνεται άμα του τρώω μήνες. Στην ηλικία του μετράει αυτός που είναι μεγαλύτερος. Ναι, και ψηλότερος. Μετριούνται συνέχεια! Βάζουν το χέρι πάνω από το μέτωπο να δουν που φτάνει στον απέναντι. Εγώ είμαι πιο ψηλός, όχι εγώ είμαι ψηλότερος, ναι, αλλά εγώ είμαι πεντέμισι κι εσύ πέντε. Μεγάλες κόντρες. Ο γιος μου και οι φίλοι του την μία είναι φίλοι και ξαφνικά είναι οχτροί. Δεν σε έχω φίλο και τέτοια. Τα κορίτσια της τάξης πάντως τα έχουν μοιράσει. Ο Κωνσταντίνος θα παντρευτεί την Μαρία, ο Γιώργος θα πάρει την Αθηνά για γυναίκα του και ο Γιώργος την Φαίδρα. Τουλάχιστον έτσι νομίζαμε όλοι…
Μετά από ένα φοβερό απόγευμα όπου έχουμε φάει με το παιδί έξω, έχουμε ακόμα πάρει παγωτό κι έχουμε κάνει μια φοβερή βόλτα με το ποδήλατο, ξεκινάμε με το αυτοκίνητο για το σπίτι. Επιλέγουμε μουσική από το ραδιόφωνο και ο γιος μου, που συνήθως θέλει να ακούει ροκ, μου λέει να αφήσω να παίξει ένα τραγούδι, που δεν θυμάμαι ποιο ήταν αλλά το λες κι ερωτικό δράμα. Το πετύχαμε στο τέλος και τότε ο γιος μου μού ζητάει να του βάλω μια μπαλάντα που την τραγουδάει ένα αγόρι. Του βάζω Κωνσταντίνο Αργυρό. Αυτό είχα πρόχειρο, μην ξεχνάς πώς οδηγώ κιόλας. Γιατί εγώ να μην αξίζω μια σου λέέέξη, μια απάντηση να πάρω πια κι εγώ, να αναρωτιέμαι σε τι έχω τάξει φταίαίαίξει, κτλ, κτλ.
Ο γιος μου ξεσπά σε κλάματα. Ποτάμι τα δάκρυα. Η Φαίδρα δεν με αγαπάει πια αγαπάει τον Πέτροοοοο. Έχω μείνει άγαλμα. Μην ξεχνάς πώς οδηγώ κιόλας.
Σώπα παιδάκι μου, τι έγινε και δεν σε αγαπάει πια; Όλο αγκαλιάζει τον Πέτρο στην τραπεζαρίαααααα. Συμφορά που μας βρήκε! Ποιος είναι αυτός ο Πέτρος; Ο Πέτρος. Είναι στην τάξη σου; Ναι. Μήπως είναι φίλοι; Δεν ξέρω, τον αγκαλιάζει συνέχειαααα! Μα, εσύ δεν μου είχες πει ότι σου έχει πει ότι σε αγαπά; Ναι, αλλά τώρα αγαπάει τον Πέτρο, όλο τον αγκαλιάζει στην τραπεζαρίαααααα. Το κλάμα ασταμάτητο. Μίξα και δάκρυα πάνω στο προσωπάκι του γιου μου που λιώνει στο διπλανό κάθισμα κι εγώ να πρέπει να περάσω την Φιλολάου ανήμερα στο πανηγύρι του Αγίου Αρτεμίου. Τα ματάκια του έχουν γίνει κατακόκκινα. Σας το είπα ότι είναι πεντέμισι ή δεν σας το είπα;
Ερωτική απογοήτευση ζούμε;
Εσύ την ρώτησες αν σε αγαπά; Ναιαιαιαι. Και τι σου είπε; Δεν θυμάμαιαιαιαιαιαι. Καλά, αγάπη μου μην στεναχωριέσαι. Μόλις την δεις μπορείς να την ξαναρωτήσεις. Που; Που λες ότι είναι καλά; Δεν ξέέέρω. Το κλάμα δεν σταματά. Μιλάμε για πόνο. Εγώ έχω αιφνιαδιαστεί. Ερωτική απογοήτευση ζούμε;
Τον ανεβάζω στο σπίτι αγκαλιά, όπως μου έχει ζητήσει, ακόμα δεν έχει συνέλθει. Ναι, κουβαλάω ακόμα την τσάντα μου, την τσάντα του, το κράνος του και τα μπουφάν μας. Ζητάμε την άποψη του πατέρα, ύστερα από μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης.
Να του πω ότι όλες οι γυναίκες είσαστε ίδιες; Ρωτάει ο πατέρας, αλλά του εξηγώ πώς δεν θα βοηθήσει στην παρούσα φάση, ας επανέλθουμε σε αυτό το γιατρικό σε λίγα χρόνια.
Μετά από οικογενειακό συμβούλιο καταλήγουμε ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε είναι να καλέσουμε την Φαίδρα και την μαμά της στο σπίτι για καφέ. Η πρόταση αυτή είναι του παιδιού. Όλα αλήθεια όσα διαβάζεις. Βέβαια, στη συζήτηση μπήκε και το πολύ πιθανό ενδεχόμενο η Φαίδρα όντως να μην τον αγαπάει πια. Πώς εσένα σε αγαπάει η Δήμητρα, αλλά εσύ αγαπάς την Φαίδρα; Δεν μας ερωτεύονται όλοι όσοι θέλουμε.
Βέβαια, εμείς ακόμα δεν ξέρουμε και είμαστε στη φάση που την έχουμε καλέσει σπίτι και πώς θα μάθουμε αν τον θέλει. Μετά θα πούμε περισσότερα για την ερωτική απογοήτευση. Προς το παρόν το παλεύουμε. Έτσι λοιπόν, δεν μπορεί να έρθει και κατευθείαν να την ρωτήσει αν τον αγαπά. Πρέπει να την ψυχολογήσει. Να την ψαρέψει. Θέλεις να πάμε στο δωμάτιό μου να ακούσουμε μουσική; Τι παιχνίδια σου αρέσει να παίζεις; Πολύ ωραίο το φόρεμά σου; Εσύ το διάλεξες; Θα ήθελες μια πορτοκαλάδα; Έχεις πολλούς φίλους; Ο Πέτρος είναι φίλος σου; Να μάθουμε. Ποιος αποτελεί απειλή για την σχέση; Μήπως είναι όντως φίλοι και τζάμπα κλαίμε;
Τα λουλούδια στη κυρία
Το θέμα το συζητάμε συχνά. Ο γιος μου είναι πεντέμισι ετών κι εμείς του δίνουμε συμβουλές φλερτ. Ο μπαμπάς που το παίζει σκληρός, του πρότεινε να κάνει δώρο στην Μελίνα (άσχετη), που τον κάλεσε στο πάρτι της, ένα μπουκέτο λουλούδια. Η Φαίδρα που ήταν εκεί έγινε έξαλλη. Ναι, αλλά κι εσύ με στεναχώρησες που αγκαλιάζεις το Πέτρο στην τραπεζαρία, της λέει ο γιος μου (δεν άντεξε μέχρι να έρθει σπίτι μας), εγώ απλά είμαι γλυκός στην Μελίνα που γιορτάζει. Όλα αλήθεια όσα διαβάζεις.
Εγώ νιώθω σαν να παρακολουθώ ένα τούρκικο σήριαλ ζωντανά, αλλά μάλλον πριν προλάβω να το καταλάβω ο γιος μου θα μπαίνει στο δωμάτιό του με το κορίτσι του και θα μου ζητάνε κάτι να φάνε και να φύγω. Αυτά που έκανα εγώ στο γυμνάσιο και νωρίς λέω, θα τα ζήσω από το δημοτικό του;
Αχ, Θεούλη μου, τι με περιμένει;