Ο γιος της έζησε μόλις 3 ώρες κι εκείνη δώρισε το μητρικό της γάλα, στη μνήμη του
- 26 ΝΟΕ 2019
Είναι η δύναμη που αντλείς όταν όλα τα ψυχολογικά σου αποθέματα στερεύουν. Το σώμα σου λειτουργεί και η καρδιά σου χτυπά δυνατά. Η σκέψη κολλάει σαν τη βελόνα του πικάπ σε ένα όνομα, σε μία εικόνα. Αυτό που χρειάζεσαι είναι μία ζεστή αγκαλιά και μία βαθιά ανάσα. Αυτά τα είχε σίγουρα η μαμά Sierra Strangfeld και μαζί μία τεράστια δύναμη να μοιραστεί την προσωπική της ιστορία.
Η Sierra, ο Samuel και η επαφή τους
Η Sierra Strangfeld είναι μία μαμά, άξια θαυμασμού. Η 5η Σεπτεμβρίου ήταν η μέρα που έφερε στον κόσμο το δεύτερο παιδί της, τον μικρό Samuel. Ήταν μόλις 30 εβδομάδων έγκυος. Ο Samuel γεννήθηκε πρόωρα και οι γονείς του ήταν σύμφωνοι με αυτό.
Στον 7ο μήνα, η Sierra και ο Lee έμαθαν ότι το μωρό τους δεν θα τα κατάφερνε, λόγω του Συνδρόμου Edwards (τρισωμία 18). Αυτό το σύνδρομο σχετίζεται με υψηλά ποσοστά αποβολής και τα μωρά που γεννιούνται με αυτό έχουν χαμηλό προσδόκιμο ζωής. Η έκτρωση που πρότειναν οι γιατροί, ωστόσο, δεν πέρασε καν από το μυαλό της Sierra και του Lee.
Έτσι, ο Samuel ήρθε στη ζωή τελικά, γνώρισε τη μαμά του και τον μπαμπά του και εκείνοι κράτησαν για λίγο το μωρό στην αγκαλιά τους. Ζύγιζε λιγότερο από ένα κιλό, δεν μπορούσε να αναπνεύσει καλά, αλλά κρατούσε το χέρι της μαμάς του. «Ο Samuel άφησε τα χέρια μου μόνο μία φορά, όταν του έβαλαν το σωληνάκι για το οξυγόνο, και πέρασε εκείνες τις τρεις ώρες μαζί μας. Ήταν σαν να ήξερε ότι είμαι η μαμά του» είπε η Sierra στο today.com.
Μαζί με τον σύζυγό της, δεν πήραν τα μάτια τους από τον μικρό Samuel. Τον αγκάλιασαν, είδαν κάθε σπιθαμή του κορμιού του και οι τρεις ώρες τους φάνηκαν λίγα λεπτά. Ουσιαστικά, δεν ήξεραν πόσο χρόνο έχουν μαζί του, ήξεραν μόνο ότι ήταν λίγος. Ήθελαν όμως να γνωρίσουν το παιδί τους, να το ακούσουν να αναπνέει, να το μυρίσουν, να το νιώσουν. Και τα κατάφεραν, με όποιο ρίσκο.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ το συναισθηματικό κόστος σε αυτή την περίπτωση. Η Sierra Strangfeld ήθελε να δει το παιδί της και κανείς δεν μπορούσε να της στερήσει αυτό το δικαίωμα. Όποιο κι αν ήταν όμως, ήταν αρκετό για να την ευαισθητοποιήσει ακόμα περισσότερο.
Έτσι, αποφάσισε να δωρίσει το μητρικό γάλα που προοριζόταν για τον Samuel στην τοπική τράπεζα γάλακτος. Ο θηλασμός δεν ήταν κάτι που είχε χαρεί ούτε με τη γέννηση της 18 μηνών πλέον κόρης της, Porter, αφού γεννήθηκε με μία πάθηση στη γλώσσα που την εμπόδιζε να θηλάσει.
63 μέρες, 15 λίτρα μητρικού γάλακτος
«Δεν μπορούσα να ελέγξω τη ζωή ή τον θάνατό του, αλλά μπορούσα να ελέγξω τι θα κάνω μετά», δήλωσε η Sierra και αυτό που ήθελε είναι να τιμήσει την μνήμη του γιου της. Το έκανε, κρατώντας το μητρικό γάλα της για 63 μέρες. Κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου 15 λίτρα μητρικού γάλακτος μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, την πιθανή ημερομηνία τοκετού του Samuel, τα οποία δόθηκαν στην Mother’s Milk Bank of the Western Great Lakes για να βοηθηθούν άλλα πρόωρα μωρά.
«Δεν μπορούσα να ελέγξω τη ζωή ή τον θάνατό του, αλλά μπορούσα να ελέγξω τι θα κάνω μετά»
«Αισθανόμουν καλά, ξέροντας ότι πρόκειται να βοηθήσω κάποιον άλλον που έχει ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα ήταν πολύ συναισθηματικό. Μπορούσα να ταΐσω πλήρως το μωρό ενός ξένου, αλλά ποτέ δεν τάισα το δικό μου» ανέφερε για την εμπειρία της αυτή.
Μετά από τη δημοσίευση της κίνησης αυτής, η οικογένεια της Sierra και του Lee αποφάσισε να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, να ενημερώσει για το Σύνδρομο Edwards, ελπίζοντας να καταφέρει να φτιάξει ένα ίδρυμα.
Σίγουρα, καμία επόμενη μέρα δεν είναι δεδομένη. Η Sierra το ξέρει καλά αυτό πια. Για καιρό μεγάλωνε ένα μωρό μέσα της, με την αγωνία κάθε μέλλουσας μανούλας πολλαπλασιασμένη. Κάθε εβδομάδα κύησης ήταν κι ένας μικρός άθλος για την ίδια και τον μικρό Samuel. Μαζί με τον σύζυγό της όμως κατάφεραν να σταθούν όρθιοι. Επέλεξαν να πιαστούν από τα ψήγματα της θετικής πλευράς της ιστορίας τους. Βρήκαν το θάρρος να φωνάξουν γι’ αυτό που τους συνέβη. Να βρουν τρόπο να μετατρέψουν τη θλίψη τους σε προσφορά και κατ’ επέκταση σε μία μικρή δόση ευτυχίας.
“…Το καλό πάντα έρχεται με το κακό”
Αναμφίβολα, η Sierra και ο Lee δεν θα καλύψουν ποτέ το κενό που άφησε στην ψυχή τους η απώλεια του Samuel. Την πληγή όμως μπορούν να την απαλύνουν και ήδη τα έχουν καταφέρει, φροντίζοντας για αρχή να σιτιστούν άλλα πρόωρα μωρά που βρίσκονται σε ανάγκη. Εξάλλου, η μικρή Porter έχει ανάγκη και τους δύο γονείς της. Πρέπει να της μάθουν να κοιτάει πάντα τη θετική πλευρά. Υπάρχει ακόμα και στο πιο τραγικό συμβάν κι αυτός είναι ένας υγιής μηχανισμός της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης για να επιβιώνει. Το ζήτημα είναι να καταφέρεις να τον βάλεις σε λειτουργία.
“…Το καλό πάντα έρχεται με το κακό” σημειώνει η Strangfeld και αποδεδειγμένα έχει δίκιο. Είναι η οπτική που θα διαλέξεις να δεις τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου που θα ορίσει την συνέχεια. Και η Sierra Strangfeld κάποια μέρα θα επιλέξει να είναι χαρούμενη.
