Οι γυναίκες στο Τιγκράι βιάστηκαν, έγιναν σκλάβες του σεξ και ακρωτηριάστηκαν. Όσες επέζησαν, αφηγούνται
- 11 ΑΥΓ 2021
Έλα να μου πεις άλλη μία φορά ότι ο φεμινισμός δεν χρειάζεται. Έλα να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών και πόσο αυτά δεν καταπαντούνται στον σύγχρονο κόσμο. Κόσμος, δεν είναι μόνο η δυτική Ευρώπη και οι ΗΠΑ, κόσμος είναι και το Τιγκράι, στην Αιθιοπία όπου εκατοντάδες γυναίκες βιάστηκαν, έγιναν σκλάβες του σεξ και ακρωτηριάστηκαν, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η έκθεση που δημοσίευσε η Διεθνής Αμνηστία, την Τετάρτη 11 Αυγούστου, βασίστηκε σε συνεντεύξεις από 63 γυναίκες -θύματα φρικαλεοτήτων που διέπραξαν σε βάρος τους κυρίως άνδρες στρατιώτες που συμμετείχαν στον πόλεμο στην επαρχία Τιγκράι της Αιθιοπίας, που έχει ξεσπάσει από τον περασμένο Νοέμβριο.
Η έκθεση με τίτλο «Δεν ξέρω αν καταλάβαιναν ότι ήμουν ένας άνθρωπος: Βιασμός και άλλου τύπου σεξουαλική βία στις συγκρούσεις στο Tigray, Αιθιοπία», αποκαλύπτει πώς γυναίκες και κορίτσια θυματοποιήθηκαν και υπέστησαν σεξουαλική βία από μέλη της Αιθιοπιανής Εθνικής Άμυνας )(ENDF), τις Αμυντικές Δυνάμεις Ερυθραίας (EDF) και τις Αστυνομικές Ειδικές Δυνάμεις της Περιοχής Amhara (ASF) και της παραστρατιωτικής ομάδας Fano.
Στρατιώτες και μη υπέβαλλαν τις γυναίκες και τα κορίτσια στο Τιγκράι σε βιασμούς, ομαδικούς βιασμούς, σεξουαλική σκλαβιά, ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και άλλες μορφές βασανιστηρίων υπό την απειλή θανάτου.
«Είναι σαφές ότι οι βιασμοί και η σεξουαλική βία έχουν χρησιμοποιηθεί σαν όπλο πολέμου για να προκαλέσουν διαρκή σωματική και ψυχολογική βλάβη στις γυναίκες και τα κορίτσια του Τιγκράι. Εκατοντάδες έχουν γίνει θύματα βίαιης συμπεριφοράς που στόχευε στην υποτίμηση και την απανθρωποίησή τους», σημείωνει αναφορικά με την έκθεση η Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας Agnès Callamard.
«Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας πρέπει να δράσει άμεσα για να σταματήσει την άσκηση σεξουαλικής βίας από τα μέλη στρατιωτικών συμμαχικών παραστρατιωτικών δυνάμεων. Η Αφρικανική Ένωση δεν πρέπει να σταματήσει τις προσπάθειες να διασφαλίσει ότι η σύγκρουση αυτή θα έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων του συμβουλίου Ειρήνης και Ασφάλειας», τόνισε το ίδιο πρόσωπο. Ταυτόχρονα η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι πρέπει να δωθεί πρόσβαση σε στοιχεία στην Επιτροπή της Αφρικανικής Ένωσης για τα ανθρώπινα Δικαιώματα καθώς επίσης και ο ΟΗΕ να στείλει ομάδα ειδικών στην σεξουαλική βία στο Τιγκράι.
Οι φριχτές ιστορίες που μοιράστηκαν οι γυναίκες από το Τιγκράι
63 γυναίκες και κάποιοι ιατροί μίλησαν στη Διεθνή Αμνηστία. Ανάμεσα στα 63 θύματα, τα 28 αναγνώρισαν τους στρατιώτες της Ερυθραίας ως τους θύτες των βιασμών τους. Όπως αποκαλύπτεται από την έκθεση και το μοτίβο της δράσης σεξουαλικής βίας στο Τιγκράι, με πολλές από τις επιζήσασες να έχουν επίσης γίνει μάρτυρες βιασμών άλλων γυναικών, η σεξουαλική βία είναι εκτενής και έχει σκοπό να τρομοκρατεί και να εξευτελίζει τα θύματα και τα μέλη της εθνοτικής ομάδας όπου ανήκουν.
12 επιζήσασες είπαν ότι οι βιαστές τους διέπραξαν τα εγκλήματά τους μπροστά σε συγγενείς τους, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. 5 από αυτές ήταν έγκυες όταν βιάστηκαν.
Η 20χρονη Letay, από το Baasker είπε ότι ένοπλοι άνδρες της επιτέθηκαν στο σπίτι της τον Νοέμβριο του 2020, που μιλούσαν Αμχαρικά και ήταν ντυμένοι με μία μίξη από στρατιωτικά και πολιτικά ρούχα. «3 άνδρες μπήκαν στο δωμάτιό μου. Ήταν σκοτεινά. Δεν ούρλιαξα. Μου έκαναν ένα νεύμα σύμφωνα με το οποίο αν μιλούσα θα με σκότωναν. Με βίασαν ο ένας μετά τον άλλο. Ήμουν 4 μηνών έγκυος. Δεν ξέρω αν συνειδητοποιούσαν ότι ήμουν έγκυος. Δεν ξέρω αν συνειδητοποιούσαν ότι ήμουν άνθρωπος», σημείωσε.
Η 35χρονη Nigist βιάστηκε μπροστά στο παιδί της από στρατιώτες της Ερυθραίας. «Τρεις από αυτούς με βίασαν μπροστά στο παιδί μου. Ήταν και μία κυρία 8 μηνών έγκυος εκεί και τη βιάσαν κι εκείνη. Μαζεύτηκαν γύρω μας σαν ύαινες. Βίασαν τις γυναίκες κι έσφαξαν τους άνδρες», αναφέρει στην ανατριχιαστική περιγραφή της.
Οι δομές υγείας του Τιγκράι κατέγραψαν 1288 περιπτώσεις έμφυλης βίας από τον Φεβρουάριο ως τον Απρίλιο του 2021. 376 βιασμοί έχουν καταγραφεί στο νοσοκομείο Adigrat από την αρχή του πολέμου μέχρι τις αρχές του Ιουνίου 2021. Φυσικά πολλά από τα θύματα, επεσήμαναν στη Διεθνή Αμνηστία ότι δεν επισκέφθηκαν ποτέ νοσοκομείο μετά τον βιασμό τους. Οι συνέπειες είναι τραγικές. Άγχος, σωματικός πόνος, αιμορραγίες που επιμένουν, HIV, στέρηση ύπνου, συναισθηματική σύγχυση, είναι κοινά συμπτώματα σε πολλά από τα θύματα.
Σκλάβες του σεξ κι ακρωτηριασμένες
12 από τις επιζήσασες γνώρισαν επαναλαμβανόμενα τη βία. Στρατιώτες τις κράτησαν παρά τη θέλησή τους σε στρατόπεδα, σε σπίτια ή σε αγροτικές περιοχές όπου τις βίαζαν ξανά και ξανά, αρκετές φορές περισσότερο από ένας άνδρες. «Με πήγαν σε ένα χωράφι. Ήταν πολλοί στρατιώτες. Με βίασαν 8 από αυτούς. Συνήθως πήγαιναν να φυλάξουν την περιοχή σε βάρδιες. 4 περιπολούσαν κι οι υπόλοιποι έμεναν πίσω και με βίαζαν», σημειώνει η 17χρονη Tseday.
«Μας βίασαν και μας κρατούσαν νηστικές. Ήταν υπερβολικά πολλοί εκείνοι που μας βίαζαν σε κάθε γύρο. Ήμασταν περίπου 30 γυναίκες εκείνες που απήγαγαν. Όλες βιαστήκαμε», επισημαίνει η 21χρονη Bien για τη δική της εμπειρία της σεξουαλικής σκλαβιάς. 8 ακόμα βιάστηκαν από Αιθίοπες στρατιώτες και άλλους από την Ευθραία κοντά στα σύνορα με το Σουδάν. Πολλές είχαν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς όταν οι βιαστές τους διείσδυαν καρφιά κι άλλα μεταλλικά και πλαστικά αντικείμενα στους κόλπους τους. Όλα αυτά συνοδεύονταν από εξευτελισμούς και φράσεις που υποδείκνυαν στα θύματα ότι εκείνα έφταιγαν για ό,τι τους συνέβαινε. Μη ρωτάς γιατί, επειδή είναι γυναίκες.
Οι αναφορές σε φαινόμενα σεξουαλικής βίας κατά κύριο λόγο έμεναν κρυφές τους πρώτους μήνες του πολέμου που ξέσπασε τον Νοέμβριο του 2020, κυρίως επειδή η κυβέρνηση της Αιθιοπίας είχε επιβάλει ενός είδους επικοινωνιακό blackout. «Εκτός από τα βάσανα και τα τραύματά τους, οι επιζήσασες έμειναν χωρίς ικανή βοήθεια. Πρέπει να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες που δικαιούνται -ιατρική περίθαλψη, διά βίου βοήθεια, ψυχική υγεία και κοινωνική υποστήριξη- που είναι ουσιώδεις στη θυματοκεντρική διαχείριση», εξηγεί η Agnès Callamard.
Οι επιζήσασες στο Τιγκράι χρειάζονται την απόδοση δικαιοσύνης. Χρειάζονται τα εγκλήματα εναντίον τους να αναγνωριστούν, χρειάζονται η έμφυλη βία να τελειώσει. Οι επιζήσασες στο Tigray χρειάζονται υποστήριξη γιατί ήδη πέρασαν από την κόλαση και βγήκαν από την άλλη πλευρά. Κι εμείς χρειαζόμαστε συνεχώς υπενθυμίσεις. Υπενθυμίσεις ότι η ζωή δεν είναι εύκολη για όλους. Αν είσαι γυναίκα στο Τιγκράι η ζωή σου δεν είναι καν δεδομένη. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε τον φεμινισμό, γι’ αυτό χρειαζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι η ύπαρξή τους να γίνει δεδομένη παντού και η παραβίασή τους να τιμωρείται.