Οι γυναίκες του News247 που γράφουν (την) ιστορία

Πώς είναι να ζεις σε τέτοιους ρυθμούς, αναρωτήθηκε μέσα σε αυτό το χαμό το Ladylike, που σε αυτή τη συγκυρία έχει αναγκαστεί να κόψει ταχύτητα. Και αντί να περιοριστεί σε κους κους στη βεράντα για το θέμα, είπε να ρωτήσει τα κορίτσια του διπλανού site.

Αν και ήταν επικίνδυνη αποστολή, τελικά τα καταφέραμε γιατί αποδεδειγμένα η ταχύτητα και η ευελιξία είναι χαρακτηριστικά της Μαρίνας, της Εύης, της Σοφίας και της Μίκας (με σειρά εμφάνισης στη φωτογραφία).

Ανάμεσα σε έκτακτα και πολλές ειδήσεις, τα κορίτσια του News247 βρήκαν χρόνο να μας ποζάρουν με φόντο τα γραφεία τους και να μας γράψουν από καρδιάς, πως είναι να γράφουν όλα όσα διαβάζουμε αυτές τις ημέρες.

Μαρίνα Χατζηδημητρίου

Θα στα εξηγήσω όλα με ένα περιστατικό και μόνο: Παρασκευή 26 Ιουνίου, ώρα 23:30 το βράδυ και ενώ κοντεύει να πάει 00:00 και να σχολάσω ώστε να βγω επιτέλους για ένα ποτό με την κολλητή μου, αρχίζουν να διαδίδονται πληροφορίες για επικείμενο διάγγελμα Τσίπρα. Χμμμ, τηλέφωνο αμέσως στην Μαρία η οποία ούσα συνάδελφος κατάλαβε ότι δε θα ξεμπερδεύαμε και τόσο γρήγορα. Έτσι, έτρεξε στο γραφείο για “ενισχύσεις”.  Βρεθήκαμε λοιπόν να πίνουμε μπίρες μέχρι τις 2 το πρωί, ενώ εγώ άκουγα και έγραφα παράλληλα τα του δημοψηφίσματος που αναγγέλθηκε.  Φυσικά, η Μαρία συνέχισε την έξοδό της –Παρασκευή ήταν, ο κόσμος με μια φυσιολογική δουλειά βγαίνει- και εγώ συνέχισα με τον Τσίπρα και τον Μάνο, συνάδελφο που άφησε το ποτό του στη μέση, και διακτινίστηκε για να βοηθήσει. Έτσι, συνέχισα τις μπίρες με άλλη “βάρδια” μέχρι τις 4:30 το πρωί ενώ στις 7 επέστρεψα και πάλι στο καθήκον για να φύγω από το γραφείο στις 16:30.

Όταν οι εξελίξεις τρέχουν, δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τι και πώς, απλά τρέχεις και εσύ.

Ο δημοσιογράφος δεν έχει ωράριο, όταν συμβεί κάτι ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί την ώρα που συμβαίνει, ό,τι ώρα και να είναι. Άλλωστε έχω συνηθίσει πια να κοιμάμαι αργά και να ξυπνάω νωρίς.  Μόνο μη με βάλεις με το ζόρι να κοιμηθώ από τις 12, απλά δεν μπορώ -το πώς αντέχω μη με ρωτάς δεν ξέρω, όπου να’ναι μάλλον θα σκάσουν στην πόρτα μου κάτι περίεργοι τύποι με ένα λευκό πουκάμισο που κουμπώνει πίσω ή απλά θα γίνω πειραματόζωο για κάποιο φάρμακο που να ενισχύει την αντοχή ξέρω ‘γω.

Εύη Κιόρρι

Το να δουλεύεις ενημερωτικό site είναι, ίσως, από τα πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα,  γιατί δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς ποτέ. Παράλληλα, είναι όσο απαιτητικό ακούγεται, καθώς όταν η επικαιρότητα, όπως αυτές τις ημέρες τρέχει, οφείλεις να κάνεις εκατοστάρι για να την προλάβεις. Στους κανόνες επιβίωσης είναι σημαντικό να είσαι οπλισμένη με υπομονή, επιμονή και καφεϊνη, επίσης να γνωρίζεις ότι μπορούν να συμβούν τα πάντα και απτή απόδειξη αποτελούν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. 

Υπάρχουν φυσικά και εκείνες οι πολύ όμορφες στιγμές γέλιου μεταξύ μας, που ομολογουμένως και ευτυχώς, είναι περισσότερες από τις σοβαρές. Γιατί είναι αυτές οι στιγμές που σου δίνουν τη δύναμη να προχωρήσεις παρακάτω, να ξεπεράσεις την κούραση.

Και όπως και να ‘χει είναι ωραίο να βλέπεις την ιστορία να γράφεται  μπροστά σου!

Σοφία Κατσαρέλη

Γυναίκες στη θέση μας… Έτοιμες… Και… Κολύμπι σε αχαρτογράφητα νερά και βουτιά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, αίσθημα άγχους και αγωνίας και συναίσθημα ανησυχίας και φόβου, εξαντλητική κούραση και αντοχές για περισσότερη δουλειά, χαμένη αίσθηση του χρόνου και έντονη αίσθηση ευθύνης, κορεσμός πληροφοριών και φιλτράρισμα ειδήσεων, υποχρεωτική ψυχραιμία και επιβεβλημένη νηφαλιότητα, όρεξη για δημιουργικότητα και οριακό “κάψιμο” εγκεφαλικών κυττάρων…

Τι εννοείς “τι γράφει αυτή, πάει το ‘χασε”; Έτσι είναι μία γυναίκα στη θέση μας. Αυτές τις μέρες, που ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις, το να δουλεύεις σε ένα από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά site της χώρας (δεν το λέμε εμείς, τα νούμερα το δείχνουν) πάει πακέτο με τα παραπάνω.

ΑΛΛΑ, για τίποτα και για κανέναν λόγο, δεν θα άλλαζα αυτό το “μπάχαλο” που με συνοδεύει ψυχολογικά και σωματικά.

Άντε καλά, ίσως (δηλαδή μάλλον, βασικά για να είμαστε ειλικρινείς σίγουρα) με λίγη άδεια… που αρχίζει, καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε λίγες μέρες. Ακούει κανείς;;; Ευχαριστώ 😉

Μίκα Κοντορούση

Οι πολεμικές ειδήσεις, σε πιάνουν πάντα στον “ύπνο”. Σχεδόν πάντα. Δεν θα επεκταθώ. Δύο μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Δεκέμβριος, 2008. Ώρα 03.00 τα ξημερώματα Σαββάτου. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο τότε αρχισυντάκτης του ελεύθερου ρεπορτάζ, στον Ελεύθερο Τύπο. “Κοντορούση που είσαι; Σταμάτα τα ποτά, πήγαινε σπίτι, άλλαξε και έλα γραφείο. Έχουμε πόλεμο!”. Η συνέχεια, περιλαμβάνει ρεπορτάζ, δρόμο, ιδρώτα, γράψιμο, απανωτές συσκέψεις και τα μεγάλα αστικά κέντρα σε απόλυτο συναγερμό, από τις δραματικές διαστάσεις που πήρε η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η Αθήνα μύριζε για δύο περίπου μήνες, μπαρούτι και κάπνα. Τα Malox αντί του κραγιόν στην τσάντα, το μαντήλι αντί ενός πακέτου τσίχλες. Έκτοτε αυτά είναι τα απαραίτητα εφόδια που φροντίζεις πάντα να έχεις μαζί στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου σου.

27 Ιουνίου 2015. Ώρα 02.00 τα ξημερώματα. Στον ύπνο (κυριολεκτικά!). Στο κινητό, ο ήχος από τα μέιλ έπεφταν βροχή. Οι δικοί μου που έτυχε να μείνουν ξύπνιοι: “Σήκω. Σου στέλνουν μέιλ από το γραφείο. Πάμε σε δημοψήφισμα!”. Η συνέχεια; Πολεμικό πρόγραμμα (όπως το αποκαλεί ο νυν διευθυντής για ενεργοποίηση ακόμη και των πιο ευαίσθητων αντανακλαστικών) με ανάκληση αδειών, ρεπό και θέσεις μάχης στο γραφείο. Τηλέφωνα, συσκέψεις, γράψιμο, live blogging, αγωνία, βλέμματα στο κενό και κάτι συναδέλφους – όρθια πτώματα. Ακόμη και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ζούμε υπό τον φόβο του τελεσίγραφου: Συμφωνία μέχρι την Κυριακή ή GREXIT. Η συνέχεια του ψυχροπολεμικού κλίματος θα εκτυλιχτεί στις σελίδες του NEWS 247.

Το site άλλωστε είναι αλλιώς. Έχει ταχύτητα, έχει ένταση και μπορεί τα λάθη να συγχωρούνται (αφού διορθώνονται), αλλά οι παλμοί πέφτουν πολύ αργότερα από την ώρα αποχώρησης από το γραφείο.

Δεν είναι όμως το “μέσο που κάνει το μήνυμα”. Είναι η δημοσιογραφία από μόνη της. Μικρόβιο. Αρρώστια. Βίτσιο. Διαστροφή. Δημιουργία. Περισσότερος χρόνος για να γράφεις λιγότερα.

*Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson