Όσο το παιδί μεγαλώνει

Κάποια στιγμή όμως όλο αυτό το λούνα παρκ -που όσο απολαυστικό και αν είναι υπάρχουν φορές που σε κουράζει- έρχεται και ηρεμεί, και αυτό συνήθως συμβαίνει όταν το παιδί ή τα παιδιά λίγο μεγαλώνουν. Τότε που το σχολείο τους είναι πλέον ρουτίνα και μπορούν κάποια πράγματα να τα κανονίσουν μόνα τους, τότε που αρχίζουν και έχουν δικά τους ερεθίσματα και δεν χρειάζεται να είσαι διαρκώς από πάνω τους, τότε είναι που ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι πως έστω και με μικρές αναταραχές, έχεις μπει και πάλι σε μία σειρά. Αρχίζεις λοιπόν και προσέχεις και πάλι τον εαυτό σου, ενώ παράλληλα θυμάσαι πως όλο αυτό το διάστημα δεν ήσουν μόνη σου. Όχι πως το είχες ξεχάσει, αλλά να, κάποιες φορές μας διαφεύγει το γεγονός πως όλη αυτή η αλλαγή στη ζωή μας, ή μάλλον η ίδια μας η ζωή όπως έχει διαμορφωθεί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βήμα που κάποια στιγμή αποφασίσαμε να κάνουμε με τον σύντροφό μας.

 Και τώρα καλούμαστε να κάνουμε ένα ακόμα βήμα, αυτό της οικογενειακής μας ενηλικίωσης που αρχίζει και λειτουργεί πάλι με τους δικούς μας όρους. Είναι σημαντικό λοιπόν να δώσουμε και αυτή τη φορά στη σχέση μας τον χρόνο και την ενέργεια που της αντιστοιχεί. Αυτές είναι οι σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν παρακολουθώντας το πόσο εξαιρετικά ρεαλιστικά και τρυφερά αποτυπώνει η μπύρα ΑΛΦΑ στο νέο της κλιπ τη σχέση ενός ζευγαριού από τα πρώτα τους κοινά βήματα μέχρι και την απόφαση τους κάνουν το δικό τους μεγάλο – επόμενο βήμα, που είναι η απόκτηση ενός μωρού.

Βλέπουμε λοιπόν διαρκή flashback από τη σχέση τους και τις στιγμές εκείνες που συνθέτουν το παζλ της κοινής τους ζωής και αντιλαμβανόμαστε πως τελικά κάθε μας βήμα, μικρό ή μεγάλο, καθορίζει αυτό που έχουμε, αλλά και όσα επιθυμούμε για το κοινό μας μέλλον.

Και ακόμα και αν για κάποια μικρά διαστήματα “ξεχνιόμαστε” μέσα στις δεκάδες υποχρεώσεις και στον ρόλο μας μέσα στη νέα μας καθημερινότητα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η πορεία μας με τους συντρόφους μας όχι μόνο είναι κοινή, αλλά και πως τόσο καιρό, -ακόμα και όταν δεν το βλέπαμε- τα βήματά μας τα κάναμε μαζί.