Όταν η Lorena Bobbitt έκοψε με κουζινομάχαιρο το πέος του άντρα της για να γλιτώσει
- 11 ΙΑΝ 2023
Τον Ιούνιο του 1993 η Lorena Bobbitt από τη Βιρτζίνια της Αμερικής μπαίνει στο υπνοδωμάτιό της με ένα κουζινομάχαιρο στο χέρι. Σηκώνει το σεντόνι που καλύπτει το σώμα του άντρα της και με μια απότομη κίνηση του κόβει το πέος. Λίγες ώρες αργότερα, ολόκληρη η Αμερική θα επαναλαμβάνει το όνομά της.
Η Lorena Bobbitt θα βγει τρέχοντας από το σπίτι κρατώντας στο χέρι της το κομμένο πέος. Θα μπει στο αυτοκίνητο και κάποια στιγμή θα το πετάξει από το παράθυρο σε ένα χωράφι και θα τηλεφωνήσει στην αστυνομία.
«Όταν ήμουν νέα και φρεσκοπαντρεμένη, δεν ήξερα τι ήταν η ενδοοικογενειακή βία. Πίστευα ότι αυτό που έκανε ο σύζυγός μου ήταν κάτι που συνέβαινε μόνο σε μένα. Ποτέ δεν συνειδητοποίησα ότι ήμουν θύμα. Αλλά αγαπούσα τον σύζυγό μου και πίστευα ότι θα αλλάξει» γράφει σε άρθρο της στο NBC, η Lorena Bobbitt.
Lorena Bobbitt: «Όταν με χτυπούσε ή με βίαζε, μετά ζητούσε συγγνώμη»
«Όταν με χτυπούσε ή με βίαζε, μετά ζητούσε συγγνώμη. Εγώ τον συγχωρούσα και μετά ξανάρχιζαν τα ίδια. Τότε ένιωθα πολύ μόνη, ακόμα και όταν τηλεφωνούσα στην αστυνομία, δεν ήξεραν πώς να με βοηθήσουν.
Τώρα, θέλω να πω στις γυναίκες ότι δεν είναι μόνες. Υπάρχουν γραμμές υποστήριξης και άνθρωποι που μπορούν να τις βοηθήσουν να απεμπλακούν από τέτοιες καταστάσεις».
Στο δικαστήριο η Lorena Bobbitt θα επαναλάβει: «Δεν ήθελα να τον τιμωρήσω. Ήταν θέμα επιβίωσης. Ζωής ή θανάτου. Φοβόμουν για τη ζωή μου».
Στις 11 Νοεμβρίου του 1993 οι ένορκοι (9 γυναίκες και 3 άνδρες) απάλλαξαν τη Lorena των κατηγοριών για κακόβουλο τραυματισμό. Νωρίτερα είχαν απαλλάξει τον σύζυγό της για την κατηγορία του βιασμού, πριν τον ακρωτηριασμό.
Για την ιστορία να πούμε ότι το 1989 ο βιασμός στον γάμο μόλις είχε αναγνωριστεί ως έγκλημα και στις 50 πολιτείες των ΗΠΑ. Ήταν ωστόσο, σχεδόν απίθανο να αποδειχθεί.
Το δικαστήριο της αναγνώρισε το ελαφρυντικό της «προσωρινής παραφροσύνης, που την οδήγησε στο να χάσει τον έλεγχο και να ακρωτηριάσει τον σύζυγο της, αφότου εκείνος ακρωτηρίαζε για χρόνια το σώμα και την ψυχή της».
«Ουδέποτε έχω χτυπήσει ή βιάσει τη σύζυγό μου»
Ο John Bobbitt, ενώπιον των δικαστών, ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε είχε χτυπήσει τη σύζυγό του, πόσω μάλλον ότι την είχε βιάσει. Αθωώθηκε παρά τις καταθέσεις μαρτύρων που έκαναν λόγο για την κακοποιητική συμπεριφορά του. Καυχιόταν συχνά στις παρέες του ότι βίαζε και κακοποιούσε γυναίκες και φυσικά τη γυναίκα του. Έλεγε με υπερηφάνεια ότι την είχε σοδομίσει, την ταπείνωνε και την κορόιδευε επί χρόνια.
Αν το μετάνιωσε; Η Lorena Bobbitt από εκείνη τη δικαστική απόφαση κι έπειτα ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπη με τη συγκεκριμένη ερώτηση.
«Στο μυαλό μου το ”μετανιώνω” αφορά στην αγορά ενός μαύρου αυτοκινήτου αντί ενός κόκκινου. Όταν δεν κάνεις σωστή επιλογή μετανιώνεις. Δεν είχα συνείδηση των πράξεών μου, οπότε δεν μπορώ να πω αυτή τη λέξη για το συμβάν», θα δηλώσει.
«Όταν τελείωσε η δίκη, στην αρχή δεν μπορούσα να πάω ούτε μέχρι το μπακάλικο επειδή οι άνθρωποι θα μονολογούσαν “Ω Θεέ μου, σε ξέρω”. Ήθελα απλώς να πάρω τα λαχανικά μου και να πάω σπίτι. Ήθελα απλώς να φροντίσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Ξέρεις, να ενσωματωθώ στην κανονικότητα, στη φυσιολογική ζωή».
«Αν μπορούσα να βοηθήσω τουλάχιστον ένα άτομο τότε όλος μου ο πόνος δεν θα ήταν μάταιος»
«Έγινα αντικείμενο τόσων πολλών αστείων τη δεκαετία του 1990 και ήταν βάναυσο για μένα. Δεν καταλάβαιναν. Γιατί γελούσαν με το δικό μου μαρτύριο; Ανέχομαι όλα τα αστεία, τα πάντα αρκεί να ρίξω λίγο φως στην οικογενειακή βία, τη σεξουαλική επίθεση και τον βιασμό εντός γάμου», θα πει σε συνέντευξή τους στους New York Times η Lorena Bobbitt, έπειτα από χρόνια ψυχοθεραπείας.
Μετά το διαζύγιό τους, ο John Bobbitt έγινε, για λίγο, πορνοστάρ. Αντιμετώπισε κι άλλες κατηγορίες σοβαρής κακοποίησης και έχει καταδικαστεί αρκετές φορές. Η Lorena αποφάσισε να εργαστεί για τα δικαιώματα των γυναικών και να βοηθήσει άλλες γυναίκες που ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Ζει με τον σύντροφό της εδώ και χρόνια κι έχουν αποκτήσει μια κόρη.
«Οι άνθρωποι με έκριναν πριν, λέγοντας ότι δεν πιστεύουν την ιστορία μου. Το να αφηγηθώ ξανά την ιστορία είναι κάτι περισσότερο από ευλογία, για ‘μένα είναι μια ευκαιρία να την πω σωστά. Αν μπορούσα να βοηθήσω τουλάχιστον ένα άτομο να ξεφύγει από την ενδοοικογενειακή βία, τότε όλος μου ο πόνος και η ταλαιπωρία δεν θα ήταν μάταια».
