Η Μαρία Κόφου παράτησε τη σταθερή της δουλειά, για να γίνει full-time traveller. Και τα κατάφερε

Συμπέρασμα; Η Μαρία Κόφου είναι η ζωντανή απόδειξη του «βγαίνω από το comfort zone μου και κυνηγάω αυτό που πραγματικά αγαπώ». Γιατί πολλές φορές, η ζωή θέλει ρίσκα και η Μαρία Κόφου ρίσκαρε στο 100%. Οι δυσκολίες ήταν προφανώς κομμάτι της διαδρομής της. Όμως, το πάλεψε και στο τέλος νίκησε. Πλέον, ως full-time traveller που είναι, διηγείται σε όλους εμάς την ιστορία της. Ή καλύτερα διατυπωμένο, το ταξίδι της ζωής της που δεν έχει τερματικό σταθμό. Τουλάχιστον, όχι σύντομα.

Η ίδια μας εξήγησε, μεταξύ άλλων, το background της απόφασής της να θυσιάσει μια σταθερή δουλειά, στο όνομα των ταξιδιών. Μάς αποκάλυψε ποια ακριβώς ήταν τα εμπόδια που συνάντησε στον δρόμο της και μας μετέφερε την απελευθερωτική αύρα του να ταξιδεύεις εντελώς μόνη σου. Απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης. Τα λόγια της, θα σε πείσουν να κλείσεις το επόμενο εισιτήριο άμεσα.

– Πόσα ταξίδια έχεις κάνει μέχρι στιγμής; Ποιο είναι το αγαπημένο σου και ποιο το όνειρό σου;

«Τα ταξίδια που έχω κάνει δεν μετριούνται σε καμία περίπτωση. Ή πιο σωστά δεν κάθισα ποτέ να τα υπολογίσω. Οι χώρες που έχω ταξιδέψει είναι 60 κάτι.

Ομολογώ ότι έχω μια λίστα ή αλλιώς ένα travelbucketlist με 40 χώρες και εμπειρίες που θέλω να κάνω. Περίπου τις μισές τις έχω καταφέρει ήδη. Τρία μεγάλα ταξιδιωτικά μου όνειρα είναι ένα roadtrip στη Λατινική Αμερική, να διασχίσω την Αμερική με 2 τρένα και ένα ταξίδι με τρένα στην Ιαπωνία».

– Πώς είναι να κάνεις το χόμπι σου, full time job; Πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις μια σταθερή δουλειά γραφείου, για ένα τέτοιο εγχείρημα -αμφιβόλου επιτυχίας;

«Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι το hobby σου μπορεί να γίνει και full-time job, μεσολαβούν αρκετά χρόνια που απλά μαζεύεις χρήματα και κάνεις την πλάκα σου. Ταξιδεύεις για να ταξιδέψεις, σαν μια μικρή παρένθεση στην καθημερινότητά σου. Όταν πλέον αρχίζεις και γίνεσαι γνωστός γιατί κάποιος δημοσιογράφος σε ανακάλυψε ή κάποιο brand σου πρότεινε μια συνεργασία, ξεκινάς και αναρωτιέσαι “μα καλά, λες αυτό να μπορεί να μου δώσει χρήματα;. Μπορώ να ζήσω κάνοντας το χόμπι μου επάγγελμα;”.

Η απόφαση να αφήσω την κανονική δουλειά γραφείου (account manager σε μεγάλο PR agency της Αθήνας) πάρθηκε σε ένα ταξίδι μου στη Μογγολία στη μέση του πουθενά. Εκεί που ρώτησα τον εαυτό μου τι είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου και τι είναι αυτό που μπορώ να κάνω, ώστε να δουλεύω και να είμαι πραγματικά ελεύθερη και χαρούμενη. Έβαλα κάτω τα pros & cons και ως σωστή Τοξοτίνα, πήρα το ρίσκο.

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή που δεν θέλουν να ρισκάρουν ή θέλουν να έχουν τη σιγουριά του θετικού αποτελέσματος σε ένα νέο εγχείρημα. Αυτό κανείς δεν μπορεί να στο εγγυηθεί. Παίρνεις ή δεν παίρνεις το ρίσκο.

Για εμένα, το ρίσκο ήταν σχεδόν μονόδρομος γιατί έχω αποφασίσει στη ζωή μου να μην έχω ερωτηματικά του τύπου “τι θα γινόταν αν”».

– Πόσο δύσκολο ήταν αυτό; Αντιμετώπισες δυσκολίες στην αρχή; Και αν ναι, ποιες ήταν αυτές;

«Όταν αποφασίζεις να κάνεις το hobby σου επάγγελμα, εκεί ξεκινάει το πραγματικό τρέξιμο. Έξοδα για ταξίδια ώστε να παράγεις περιεχόμενο που θα ενδιαφέρει όχι μόνο τον αναγνώστη, αλλά και το εκάστοτε brand. Έξοδα για να ανοίξεις την ατομική σου επιχείρηση. Άγχος για τον μήνα που δεν σε πληρώνει κανείς στην ώρα του. Κλάμα γιατί δεν πέτυχες τον οικονομικό στόχο που ήθελες.

Χαρά για μια ωραία πρόταση συνεργασία, ενθουσιασμός που ακούς καλά σχόλια για τη δουλειά σου. Απόλαυση όταν ένα ταξίδι που ονειρευόσουν χρόνια γίνεται sponsored από την αγαπημένη σου αεροπορική εταιρεία. Και κάπως έτσι, χτίζεις σιγά σιγά το personal branding σου και κατ΄ επέκταση το βασικό σου tool που για εμένα ήταν πολλά χρόνια το travel blog μου και στη συνέχεια τα social media accounts μου».

– Πάμε πίσω στο 2012. Τότε που αποφάσισες να δημιουργήσεις το δικό σου travel blog, γεγονός που σε καθιστά μια από τις πιο παλιές travel bloggers στην Ελλάδα, ίσως και την παλαιότερη. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα;

«Πάντα αγαπούσα τη γραφή και τη λογοτεχνία. Μου άρεσε να παίρνω την εφημερίδα του πατέρα μου τις Κυριακές και να την ξεφυλλίζω. Γι’ αυτό σπούδασα και δημοσιογραφία. Μόνο που την εποχή που πήρα πτυχίο από το Πάντειο, το μέλλον δεν διαγραφόταν λαμπρό στην Ελλάδα για τον νέο, επίδοξο δημοσιογράφο.

Έτσι, έφυγα στην Ιταλία όπου στα 4 χρόνια που έζησα και δούλεψα εκεί, αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στα digital media και την επικοινωνία με σκοπό να βρω τον τρόπο να εφαρμόσω τα skills της γραφής μου στον digital world. Παράλληλα, έκανα focus στην επικοινωνία, ώστε να με πάει παραπέρα επαγγελματικά όσον αφορά τις δημόσιες σχέσεις.

Έτσι, στο μεταπτυχιακό μου στο Μιλάνο σε κάποια από τα μαθήματα, γνωρίσαμε παλιότερους φοιτητές της σχολής. Ένας εκ των δύο που με ενέπνευσαν ήταν η Chiara Ferragni. Μας μίλησαν για τα blog τους και καθώς εγώ παράλληλα έγραφα στα τετράδιά μου μικρές ιστοριούλες από την καθημερινότητά μου στα τρένα του Μιλάνου, αποφάσισα να τα “περάσω” σε ένα online ημερολόγιο, σε ένα blog δηλαδή.

Παράλληλα, καθώς έψαχνα πληροφορίες για τον Υπερσιβηρικό, ένα ταξίδι που προετοίμαζα για χρόνια και δεν είχα βρει τίποτα στα ελληνικά. Έτσι ξεκίνησε το Trainstories from my world που στη συνέχεια έγινε Travelstoriesfromyworld και πλέον είναι το Tstories.gr. Ένας συνδυασμός αγάπης για τα ταξίδια και ανάγκης για να συμπληρώσω ένα κενό στην αγορά. Αυτός ήταν ο λόγος και η έμπνευση του Tstories.gr».

Θεώρησα πως το blog μου θα έπρεπε να είναι ταξιδιωτικό μιας και υπήρχε τέτοιο κενό στην ελληνική αγορά πίσω στο 2012.

– Το solo traveling είναι μια ταξιδιωτική τάση που κυριαρχεί στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα όχι. Πώς είναι να ταξιδεύεις μόνη σου; Τι οργάνωση και τι προσοχή απαιτεί αυτό;

«Και εδώ το solo traveling ήρθε στη ζωή μου ως ανάγκη. Καθώς βρισκόμουν στην Ισπανία ως φοιτήτρια ανταλλαγής με το πρόγραμμα Erasmus, συνειδητοποίησα ότι ήταν καλή στιγμή να γυρίσω όλη τη χώρα και όταν κάποια στιγμή το budget ή οι προτεραιότητες της παρέας μου δεν ήταν ίδιες. Αποφάσισα ότι δεν έπρεπε να χάσω την ευκαιρία και να μην δω κάποια μέρη επειδή δεν μπορούσαν οι υπόλοιποι.

Πλέον όλο και περισσότερες γυναίκες ταξιδεύουν μόνες τους.

Τώρα, μετά από 10 plus χρόνια που εγώ γυρίζω τον κόσμο solo, υπάρχουν άνθρωποι που με ρωτούν πώς είναι δυνατόν να ταξιδεύω μόνη και να μην φοβάμαι. Ειδικά όταν επιλέγω χώρες όπως την Κολομβία ή το Μεξικό.

Όταν ταξιδεύεις μόνη σου οι κίνδυνοι είναι ένα τσικ μεγαλύτεροι. Κυρίως, στο ότι δεν έχεις κανέναν δικό σου άνθρωπο να απευθυνθείς αν χρειάζεσαι κάτι. Δεν έχεις βοήθεια στη μεταφορά των βαλιτσών σου και δεν έχεις να μοιραστείς δυο κουβέντες όταν κάθεσαι για φαγητό ή ποτό. Όσο για τις μετακινήσεις σου, πρέπει να είσαι συνεχώς alert ειδικά το βράδυ και ιδανικά να μένεις και να κινείσαι σε μέρη με αρκετό κόσμο και ζωή.

Πριν φύγεις για το ταξίδι σου πρέπει πάντα να ενημερώνεις κάποιον δικό σου στην Ελλάδα για το ακριβές πρόγραμμά σου, για το πού μένεις και πού σκοπεύεις να πηγαίνεις.

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να έχεις πάντα πρόσβαση στο ίντερνετ και να στέλνεις τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα στους δικούς σου κάποιο μήνυμα. Το βράδυ αν κάποιος σε ρωτήσει αν είσαι μόνη, πρέπει να απαντάς πάντα πως σε περιμένουν οι φίλοι σου σε λίγη ώρα. Ενώ αν επιλέγεις ταξί, φρόντισε να είναι μέσω κάποιας εφαρμογής που σου δίνει τα στοιχεία του ταξί και μπορεί να κάνει share την ακριβή διαδρομή σου σε κάποιον δικό σου άνθρωπο.

Κατά τ ’άλλα, παρόλο που τις πρώτες φορές φαίνεται λίγο αγχωτικό όλο αυτό, αρχίζεις και μαθαίνεις να προστατεύεις τον εαυτό σου, να ακούς το ένστικτό σου και να βρίσκεις τρόπους για να μην αισθάνεσαι άβολα ή μόνη σου.

Με τον καιρό θα συνειδητοποιήσεις πόσο όμορφο και απελευθερωτικό είναι ένα ταξίδι solo.

– Όπως διάβασα στο blog σου, σκοπός σου είναι να εμπνεύσεις και άλλες γυναίκες να ταξιδεύουν μόνες τους. Ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από αυτόν τον στόχο;

«Ήμουν τυχερή. Τόσο γιατί η μητέρα μου ήταν μια δυναμική γυναίκα αλλά κυρίως γιατί δεν μου μετέφερε ποτέ τους φόβους της. Κάτι που δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά στις ελληνικές οικογένειες και μας αποτρέπει από το να κάνουμε πράγματα.

Η μητέρα μου μου έδωσε φτερά από νωρίς και με έμαθε ότι δεν πρέπει να φοβάμαι να βγω από τη φωλιά και να πετάξω μακριά.

Μέσα από το blog και τα social media μου γνώρισα γυναίκες οι οποίες με ακολουθούσαν και με διάβαζαν και πολλές από αυτές με ρωτούσαν πώς είναι δυνατόν να ταξιδεύω μόνη και να μην φοβάμαι. Κάποια στιγμή άρχισα να γράφω σχετικά άρθρα γύρω από αυτό και απλά μια μέρα, κουράστηκα να απαντάω κάτι που στις γυναίκες αυτές θα παρέμενε μόνο θεωρητικό.

Ξύπνησα μια ημέρα και είπα “ελάτε να ταξιδέψουμε παρέα να δείτε ότι δεν είναι επικίνδυνο να ταξιδεύει μια γυναίκα μόνη της”.

Και απλά έγινε χαμός. Γυναίκες από όλα τα μέρη της Ελλάδας και από διαφορετικά μορφωτικά επίπεδα και ηλικίες, άρχισαν να μου στέλνουν λέγοντάς μου ότι ήθελαν να το τολμήσουν. Καθώς κανένας από τους δικούς τους δεν μπορούσε να τις ακολουθήσει και παράλληλα με εμπιστεύονταν, δήλωσαν συμμετοχή για να έρθουν σε επόμενο ταξίδι.

Συνόδεψα πάνω από 100 γυναίκες μέσα σε 2,5 χρόνια.

Ο στόχος είναι ένας: Να δώσω σε όλο και περισσότερες γυναίκες της Ελλάδας τα φτερά και την αυτοπεποίθηση να πετάξουν μακριά από τη σιγουριά της “φωλιάς”, όπως έκανε με εμένα η μητέρα μου».

– Το να λες σε κάποιον ότι κερδίζεις τον μισθό σου ταξιδεύοντας, ακούγεται ειδυλλιακό σενάριο. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι όλα όπως φαίνονται. Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι αυτού του επαγγέλματος;

«Είναι μια δουλειά με stress όσον αφορά τα εισοδήματα.

Όπως κάθε δουλειά ελεύθερου επαγγελματία, δεν σου εγγυάται ότι ο κάθε μήνας θα έχει ένα σταθερό μισθό.

Επίσης, ειδικά στο κομμάτι του travel blogging, πήρε και συνεχίζει να παίρνει καιρό για να καταλάβει ένας πιθανός πελάτης ότι πέρα από τα δωρεάν εισιτήρια ή τη διαμονή, θα πρέπει να με πληρώσει και για τις υπηρεσίες δημιουργίας περιεχομένου. Για τις ώρες που εγώ βρίσκομαι εκεί και χάνω από κάποιο άλλο project».

– Από πού προέρχονται οι οικονομικές απολαβές μίας full-time traveler, όπως είσαι εσύ, λοιπόν;

«Από την δημιουργία άρθρων επί πληρωμή, από affiliate marketing, από δημιουργία περιεχομένου στα social media. Επίσης, καθώς εξασκώ και το μεταπτυχιακό μου, συνεργάζομαι και με πολλά ξενοδοχεία και εταιρείες με αντικείμενό τους τον τουρισμό και τους προσφέρω υπηρεσίες digital marketing και PR. Ενώ παράλληλα συνεργάζομαι  και με συγκεκριμένα website μέσω συγγραφής ταξιδιωτικών άρθρων μου για τα οποία πληρώνομαι.

Παράλληλα έχω και το Tfortravel.gr όπου συνοδεύω σε ταξίδια solo γυναίκες σε κάθε γωνιά του πλανήτη και πληρώνομαι και γι’αυτό. Συνεπώς, δεν είναι ένα πράγμα αλλά τουλάχιστον 5 διαφορετικά ταξιδιωτικά project που κάνω και μου επιτρέπουν να ταξιδεύω full-time».

Κάνω οικονομία και ανάλογα το ταξίδι, φροντίζω να μειώνω έξοδα στην καθημερινότητά μου, όπως το να βγαίνω κάθε μέρα για φαγητό έξω ή να παίρνω καφέ από το καφέ της γειτονιάς μου».

– Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου έχει τύχει σε ταξίδι;

«Μέσα σε ένα βαγόνι του Υπερμογγολικού σιδηρόδρομου, διασχίζοντας την μογγολική στέπα μέσα σε 10 λεπτά από το πουθενά δημιουργήθηκε ένα τεράστιο πάρτι με χορό και ποτό με ανθρώπους από τουλάχιστον 7 διαφορετικά μέρη του κόσμου, όπου η μόνη τους επικοινωνία γινόταν μέσω του χορού και της γλώσσας του σώματος, κινήσεις χεριών και κεφαλιού. Ό,τι πιο κουλό και ευχάριστα χαρούμενο μου έχει συμβεί στα ταξίδια μου».

– Πες μας και μερικά travel hacks για τους λάτρεις των ταξιδιών.

«Πολλοί άνθρωποι σε έναν προορισμό του εξωτερικού, ειδικά όταν δουλεύουν στον τουρισμό, έχουν παπαγαλίσει κάποια στάνταρ μέρη που ξέρουν πως αρέσουν στον μέσο τουρίστα. Εσύ ζήτα να μάθεις πού τρώνε οι ίδιοι οι ντόπιοι και θα ανακαλύψεις μια διαφορετική κουζίνα και συνήθως και πιο οικονομική από αυτές που σου προτείνουν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί και τα ταξιδιωτικά γραφεία.

Ο Ιανουάριος είναι ο πιο φθηνός μήνας για να κλείσεις τα ταξίδια όλης της χρονιάς.»