Τα Χριστούγεννα, όταν δεν ήμουν μαμά

Είμαι η ίδια γυναίκα που ήμουν πριν πεντέμισι χρόνια. Μόνο κάποιος παρατηρητικός θα καταλάβαινε ότι είμαι μαμά, αν θα πρόσεχε τα νύχια μου από κοντά. Δεν έχω προλάβει να κάνω μανικιούρ απόψε.

Είμαι πτώμα. Όταν δεν ήμουν μαμά, ήμουν πτώμα την ημέρα των Χριστουγέννων. Την παραμονή είχα φροντίσει τα νύχια μου, τα μαλλιά μου και είχα βρει τα ρούχα που θα φορέσω για να βγω με την παρέα μου.

Κάποια Χριστούγεννα θυμάμαι, μετράγαμε πόσα μέρη είχαμε αλλάξει την παραμονή. Είχαμε πάει σε ένα πάρτι σε κάποιο σπίτι. Μετά περάσαμε κι από ένα άλλο. Ήπιαμε σε τρία διαφορετικά μπαρ. Ξαναγυρίσαμε στο πρώτο πάρτι, διότι τελικά ήταν το καλύτερο. Κάπου αλλού φάγαμε πρωινό…

Το περίεργο είναι ότι άντεχα. Δεν νύσταζα. Απόψε νυστάζω. Παρόλο που σε λίγο θα βγω, θα προτιμούσα αντί για τις στιλάτες γόβες μου να βάλω τις παντόφλες μπουλντόγκ και τις ζεστές πιτζάμες μου, ναι, αυτές που σιχαίνεται ο άντρας μου. Θα βλέπαμε για μία ακόμα φορά μια χριστουγεννιάτικη ταινία, θα έκλαιγα, αλλά θα κοιμόμουν γλυκά δίπλα στον πατέρα του παιδιού μου, αφού νωρίτερα είχα δώσει ένα φιλί στο γιο μου. Θα πάμε σε ένα εστιατόριο να φάμε με φίλους. Ευτυχώς, γιατί να πηγαίνω από μπαρ σε μπαρ δεν θα το άντεχα.

Το κέρατό μου!

Θα μου πεις, πώς να αντέξεις; Σήμερα έχεις πάει στο κομμωτήριο, στη δουλειά, μετά αγόρασες δώρο της βαφτιστήρας σου, πέρασες να πάρεις τα παπούτσια που είχε παραγγείλει ο άντρας σου από ένα μαγαζί μακριά από το γραφείο σου και πριν πας στο σπίτι σταμάτησες να αγοράσεις δυο τρία καλλυντικούλια που σου έλειπαν. Με τα αλάρμ. Με το που μπήκες σπίτι, ο γιος σου είχε χάσει το μεγάλο τσεκούρι του γιατρού που πάει στα βουνά με το τζιπ και σώζει ανθρώπους που κάνουν ορειβασία, αλλά δεν είχαν προετοιμαστεί για ορειβασία. Αφού γονάτισες και το βρήκες, μετά χάθηκε το μικρό τσεκουράκι και εκεί που ήθελες να πάρει το μεγάλο τσεκούρι και να τεμαχίσεις σε μικρά μικρά κομματάκια το ανθρωπάκι που πάει στα βουνά με το τζιπ και σώζει ανθρώπους που κάνουν ορειβασία, αλλά δεν είχαν προετοιμαστεί για ορειβασία, έψαχνες στο σαλόνι το μικρό τσεκουράκι. Μόλις το βρήκες χόρεψες πάνω στο στρωμένο (πριν) κρεβατάκι σου τα “Jingle Bells” με το παιδί και μετά έπαιξες σε κουκλοθέατρο τον Ρεξ τον δεινόσαυρο, που αν και χοντρός, είναι αστείος. Ο γιος σου έκανε τον τρικεράτωψ με τα 23 κέρατα που έτρωγε φύλλα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Όταν δεν ήμουν μαμά, δεν στόλιζα δέντρο. Κάτι φωτάκια έριχνα από εδώ κι από εκεί και το μόνο που με ένοιαζε είναι τι θα φορέσω και που θα πάω.

Τα Χριστούγεννα σήμαιναν διακοπές, ξεσάλωμα, ξενύχτι, μουσική, ποτό. Άσχετα αν έβγαινες γενικά, οι χριστουγεννιάτικοι έξοδοι ήταν πάντα πιο λαμπεροί. Πιο μυστηριώδεις. Λες και έκρυβαν κάτι. Έναν νέο έρωτα. Ένα καινούργιο μέρος, ένα διαφορετικό ποτό. Ήμουν πιο χαλαρή και ανοικτή σε νέες γνωριμίες. Δεν είχα κανένα άγχος να γυρίσω στο σπίτι ή να ξυπνήσω το πρωί. Θα κοιμόμουν αργά, θα ξυπνούσα αργά. Θα έφτιαχνα έναν κουβά καφέ και θα άρχιζα τα τηλέφωνα. Τι θα κάνουμε απόψε; Τι έγινε χθες. Τι φορούσε η μία. Τι σου είπε ο τάδε. Ωραία ήταν. Να μην λέω και αηδίες.

Με τον κουραμπιέ στο στόμα

Τότε, απέφευγα, επίσης, τα οικογενειακά τραπέζια. Ή πήγαινα μόνο για να φάω. Ακριβώς πριν το σερβίρισμα έφτανα στο πατρικό μου και έφευγα πριν μαζέψει η μαμά μου το τραπέζι με τον κουραμπιέ στο στόμα. Ο μπαμπάς μου κουνούσε το κεφάλι και η μαμά μου απλά μου έλεγε “ντύσου!”. Τώρα; Το πρώτο πράγμα που οργανώνω για τα Χριστούγεννα είναι που θα φάμε και πώς θα καταφέρουμε να είναι όλη η οικογένεια μαζί. Γονείς και πεθερικά! Δεν το κάνω αγγαρεία. Νιώθω ότι το παιδί αυτά τα Χριστούγεννα πρέπει να μάθει πρώτα.

Ξέρω πολύ καλά ότι σε λίγα χρόνια, εγώ θα είμαι αυτή που θα κουνάω το κεφάλι όταν ο γιος μου θα φεύγει πριν καν χωνέψει τη γαλοπούλα.

Ναι, έχω αλλάξει. Μου αρέσει, όμως. Νιώθω τα Χριστούγεννα πιο ζεστά τώρα που είμαι μαμά. Σαν να δίνω περισσότερη σημασία σε αυτά που τα Χριστούγεννα είναι. Σαν να αισθάνομαι ότι έχω πιο πολύ ανάγκη τη γιορτή αυτή για να μεταφέρω ένα μήνυμα. Όχι, δεν έχω σοβαρέψει τόσο, όσο φαίνεται από αυτό που μόλις δήλωσα. Όμως, είμαι πρότυπο για το παιδί. Ακόμα και για τα Χριστούγεννα. Τι σημαίνουν. Πώς τα γιορτάζουμε. Αν δεν προλάβω να κάνω μελομακάρονα, εξηγώ. Όπως εξηγώ γιατί δώσαμε μακαρόνια και κουτιά με γάλα στο σχολείο, όπως αφήσαμε μαζί μερικά ρούχα σε άστεγο στο κέντρο. Τέτοιος άνθρωπος ήμουνα πάντα, άμα μου ζητούσες σού έδινα και το βρακί μου, απλά τώρα που είμαι μαμά, έχει μεγαλύτερη αξία. Επειδή με βλέπει το παιδί.  

Ο γιος μου απόψε είναι στης γιαγιάς. Θα κοιμηθεί εκεί, ώστε εμείς να βγούμε με τους φίλους μας. Είμαι έτοιμη. Είναι 10.30. Παραμονή Χριστουγέννων 2015. Είμαι η ίδια γυναίκα που ήμουν πριν πεντέμισι χρόνια, αφού χωράω στο στενό μου τζιν και μπορώ ακόμα, παρά τα όσα έχω κάνει σήμερα, να περπατήσω με τα ψηλοτάκουνα. Είμαι η ίδια γυναίκα εξωτερικά. Αν με ρωτούσες όμως για την βαθύτερη επιθυμία μου αυτή τη στιγμή, θα σου απαντούσα ότι αγαπώ τους φίλους μου και περνάω πάντα καλά όταν βγαίνουμε, απόψε όμως, επειδή είναι παραμονή Χριστουγέννων θα προτιμούσα να βλέπαμε για μία ακόμα φορά μια ταινία όλοι μαζί, με το παιδί στην αγκαλιά μου.