Θηλασμός: “Το πιο δύσκολο και ταυτόχρονα όμορφο project που κατάφερα”

Προφανώς, αν έχεις μπει στη διαδικασία να θηλάσεις ξέρεις ότι δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει αυτή η εικόνα που περιγράφηκε παραπάνω σε καμία πραγματικότητα και μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ, παρά μόνο για λόγους φωτογράφισης σε εξώφυλλο περιοδικών.

Λογικά, θα έχεις διαβάσει άπειρα κείμενα, δημοσιεύματα, έρευνες και ό,τι έχει γραφτεί για τον αποκλειστικό θηλασμό. Επομένως, είναι περιττό να αναφερθούν άλλη μία φορά τα οφέλη του. Τα προσπερνώ και έρχομαι στη δική μου εμπειρία, η οποία συνοψίζεται στη φράση «πόνεσα, έπηξα, τα κατάφερα». Θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα από τα πιο δύσκολα projects που έχω καταφέρει μέχρι τώρα, αλλά συγχρόνως και το πιο όμορφο.

πόνεσα, έπηξα, τα κατάφερα

Γενικά, όταν γέννησα ένιωθα ήρεμη, θεωρώντας ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να θηλάσω. Μόλις γεννήθηκε ο μικρούλης μου, τον ακούμπησαν στο στήθος μου αμέσως για 2-3 λεπτά, χρόνος που αρκεί για να γευτεί την «μανούλα». Νομίζω ότι αυτή τη φορά δεν έφαγε, αλλά μετά την ανάνηψη ζήτησα να μου τον φέρουν ξανά και για ακόμα μία φορά τον έβαλα στο στήθος μου, όπου κι άρχισε να το ανακαλύπτει με τα κοκκινωπά του χείλη. Όσο μείναμε στο μαιευτήριο ήταν όλα μια χαρά. Οι θηλές μου ήταν καλά, ο μικρός συνέχεια στην αγκαλιά μου. Αν και έχασε λίγο βάρος κι έκανε ίκτερο, δεν ήθελα να πιει φόρμουλα κι ευτυχώς δεν χρειάστηκε κιόλας. Επομένως, όλο το ταξίδι του θηλασμού ξεκίνησε ήρεμα, χωρίς καμία ένδειξη για ό,τι ακολουθούσε.

Τα πράγματα δυσκόλεψαν, μόλις επέστρεψα σπίτι με τον μικρό μου. Εκεί δεν είχα κανένα κουμπάκι να πατήσω και κανείς δεν ερχόταν για βοήθεια. Ήμασταν οι δυο μας. Ο πρώτος μήνας πέρασε με μένα βιδωμένη στον καναπέ, θηλάζοντας πάρα πολλές ώρες. Ό,τι διάβαζα, όποια συμβουλή κι αν άκουγα, ο πόνος που ένιωθα ήταν αποτέλεσμα της λάθος στάσης του μωρού. Είχα δοκιμάσει όλες τις πιθανές στάσεις, αέριζα το στήθος μου, έβαζα λανολίνη και πολλά ακόμα, όλα χωρίς αποτέλεσμα. Όταν έπρεπε να φάει, έσφιγγα τα δόντια μου και το έκανα με υπομονή. Το πρώτο διάστημα πέρασε βασανιστικά, μέχρι που ως δια μαγείας, μόλις πέρασαν αυτές οι 40 μέρες, ο πόνος άρχισε να μειώνεται, να γίνεται υποφερτός, μέχρι που τον δεύτερο μήνα εξαφανίστηκε.

Ο θηλασμός είναι ένα από τα πιο δύσκολα projects που έχω καταφέρει μέχρι τώρα, αλλά συγχρόνως και το πιο όμορφο

Βέβαια, το μωράκι μου κέρδιζε βάρος σε ικανοποιητικό βαθμό, γεγονός που μου έδινε δύναμη να συνεχίσω. Σταδιακά, όλα εκείνα τα δύσκολα που περιέγραψα, έγιναν θολή ανάμνηση. Τώρα πια που έχει περάσει καιρός, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αν δεν είχα προσπαθήσει, θα είχα χάσει μοναδικές και ιδιαίτερες στιγμές με τον μικρό. Σαφώς, άξιζε η προσπάθεια και με το παραπάνω.

Οδηγός επιβίωσης για τον πρώτο καιρό

Ενημερώσου σωστά και διάβασε όσα περισσότερα μπορείς για τον θηλασμό, πριν τον τοκετό. Έχει σημασία να είσαι πλήρως ενημερωμένη, ώστε να παίρνεις τη σωστή απόφαση και κυρίως αυτήν που θες εσύ κι όχι αυτή που σου επιβάλλεται.

Συμβουλεύσου κι ακολούθησε τις οδηγίες του γιατρού, συμβούλου, μαίας που εμπιστεύεσαι. Ωστόσο, μην παραλείψεις το ένστικτό σου. Βαθιά μέσα σου ξέρεις το σωστό. Συμβουλές από μάνες, πεθερές, θείες είναι ευπρόσδεκτες, αλλά δεν χρειάζεται να τις εφαρμόσεις. Απλά τις ακούς.

Η πιο συνηθισμένη ατάκα «μήπως δεν έχεις γάλα;» είναι μάλλον ανυπόστατη. Άκου συμβουλές και πραγματικές ιστορίες από θηλάζουσες και φέρ’τες στα μέτρα σου. Κάποια ίσως σου ταιριάξει, κάποια άλλη όχι. Να θυμάσαι ότι η δυάδα μαμάς-παιδιού είναι μοναδική και δεν έχει manual.

Προσωπικά, μια ομάδα υποστήριξης θηλασμού και μητρότητας στο facebook που μου κρατούσε παρέα τις δύσκολες ώρες– ειδικά του ξενυχτιού- με βοήθησε αρκετά και μου έλυνε διάφορες απορίες. Δεν είχα την αίσθηση ότι είμαι μόνη και ότι συμβαίνει μόνο σε εμένα. Ταυτόχρονα ξενυχτούσαν πολλές μαζί μου.

Μίλα και μοιράσου τα προβλήματα και τις απορίες σου με νέες μανούλες. Η επικοινωνία θα σε βοηθήσει τόσο σε πρακτικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Μοιράσου τα προβλήματά σου και γενικά μίλα. Όλες οι μανούλες περνάνε μία δύσκολη φάση προσαρμογής και μόνο κάποια που το έχει ζήσει το καταλαβαίνει.

Προσπάθησε να τρως καλά και να ξεκουράζεσαι όσο γίνεται. Αν δεν έχεις καθόλου βοήθεια, ενδιαφέρσου μόνο για το φαγητό. Βγάλε από το μυαλό σου οποιαδήποτε άλλη δουλειά, τουλάχιστον για την αρχή. Ο οργανισμός σου χρειάζεται δυνάμεις, οπότε μην τις σπαταλάς σιδερώνοντας.

Αν έχεις πιο μεγάλο παιδάκι και δεν έχεις άλλη βοήθεια, το λιγότερο που μπορώ να σου πω είναι συγχαρητήρια! Πες μου πραγματικά πως τα κατάφερες στην αρχή, έτσι να ξέρω για το μέλλον. Όντως μου φαίνεται βουνό.

Θήλασε παντού, όσο χρειαστεί! Όταν έτρωγες σούσι και σουβλάκι, ντρεπόσουν για κάτι; Σκέψου ότι απλά ταΐζεις το μωρό σου, τι πιο φυσιολογικό! Έχω θηλάσει σε καφέ, εστιατόρια, πολυκαταστήματα, στο δρόμο, όρθια, οκλαδόν, ακουμπισμένη στον τοίχο και γενικά σε όποιον συνδυασμό φανταστείς. Όταν πεινάμε, τρώμε… Τόσο απλά!»