Tsai Ing-wen: H πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ταϊβάν
- 19 ΙΑΝ 2016
Το περασμένο Σάββατο η Ταϊβάν εξέλεξε την πρώτη γυναίκα πρόεδρό της. Η Ταϊβάν είναι ένα μεγάλο νησί, που βρίσκεται ανατολικά της Κίνας και για χρόνια αποτέλεσε το μήλο της έριδος ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής (κυρίως την Κίνα και την Ιαπωνία). Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο έλεγχος της χώρας πέρασε στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησαν δειλά οι πρώτες προσπάθειες εκδημοκρατισμού της και υψώθηκαν οι πρώτες δυνατές φωνές που ζητούσαν την πλήρη ανεξαρτητοποίησή της.
Η Tsai Ing-wen, 59 ετών, ηγέτιδα του Δημοκρατικού Εκσυγχρονιστικού Κόμματος, είναι πλέον η 14 κατά σειρά εκλεγμένη πρόεδρος της «Δημοκρατίας της Κίνας», όπως είναι η επίσημη ονομασία του κράτους. Γεννήθηκε στην Ταϊπέι και είναι το μικρότερο από τα 11 αδέλφια της οικογένειάς της. Ο πατέρας της είχε μια επιτυχημένη επιχείρηση επισκευής αυτοκινήτων και, έτσι, έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια με μεγάλη οικονομική άνεση.
Ξεκίνησε τις σπουδές της στη νομική επιστήμη στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν. Αμέσως μετά έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Cornell και κατόπιν ξεκίνησε το διδακτορικό της στο London School of Economics. Η επιτυχημένη ακαδημαϊκή της καριέρα άνοιξε το δρόμο για την πολύ σημαντική θέση του νομικού συμβούλου της Ταϊβάν, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεών της για είσοδο στον Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου τη δεκαετία του 1990. Έτσι, η Tsai Ing-wen ξεκίνησε με τον πιο δυναμικό τρόπο την ενασχόλησή της με τη δημόσια ζωή.
Από το 1993 και μετά, υπηρέτησε σε διάφορες σημαντικές κυβερνητικές θέσεις. Όλα αυτά τα χρόνια, έχασε αρκετές αναμετρήσεις, εσωκομματικές και μη. Ωστόσο, η ίδια είχε αποφασίσει να προωθήσει τις πολιτικές της απόψεις χωρίς να καταβληθεί από οποιαδήποτε ήττα, μικρή ή μεγάλη.
Το σημαντικότερο μέχρι στιγμής έργο της αφορά στη διαπραγμάτευση και, κατόπιν, στη νομοθέτηση των όρων συνεργασίας ανάμεσα στην Ταϊβάν και τη «μητέρα χώρα», την Κίνα. Στο πλαίσιο αυτό, κατόρθωσε να ελιχθεί απέναντι σε μια οικονομική και στρατιωτική αυτοκρατορία όπως η Κίνα, με τρόπο εξαιρετικά επικερδή για τη χώρα της, χωρίς να δημιουργήσει επαχθείς τριβές που θα μπορούσαν να φτάσουν και σε ένοπλες συγκρούσεις.
Το κόμμα της, στο οποίο εισχώρησε το 2004, και του οποίου έγινε πρόεδρος μόλις 4 χρόνια μετά, υποστηρίζει ανοιχτά την ανεξαρτητοποίηση της Ταϊβάν από την Κίνα. Ωστόσο, η Tsai Ing-wen εκπροσωπούσε ανέκαθεν την πιο μετριοπαθή μερίδα του πληθυσμού, που επιθυμεί την ανεξαρτητοποίηση υπό όρους και συγκεκριμένα υπό τις ρητές διαβεβαιώσεις της Κίνας ότι δε θα διακοπούν οι εμπορικές σχέσεις των χωρών, καθώς – σε αντίθετη περίπτωση – η Ταϊβάν θα έχανε ένα τεράστιο τμήμα των εσόδων της και, πιθανότατα, θα χρεοκοπούσε.
Η δημόσια μετριοπάθεια της Tsai Ing-wen για κανένα λόγο δε σημαίνει ότι οι απόψεις της απέναντι στο ζήτημα της ανεξαρτησίας της χώρας της είναι αμφιλεγόμενες. Απλώς, λόγω της μακροχρόνιας πολιτικής εμπειρίας της, η ίδια επιθυμεί να χτίσει νέες γέφυρες με την Κίνα, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ανεξαρτησία για τη χώρα της και αμοιβαιότητα στη συνεργασία των δυο χωρών. Η καμπάνια της βασίστηκε πάνω στην ανάπτυξη των συγκεκριμένων θέσεών της, αλλά και στην έξυπνη διαχείριση των προσωπικών της επαφών με σημαντικούς ηγέτες ξένων χωρών, όπως ο Barack Obama και ο Joe Biden.
Έτσι, μετά από μακροχρόνιους αγώνες, η Tsai Ing-wen κέρδισε με άνεση 25 μονάδων τον άντρα υποψήφιό της Eric Chu, επικεφαλής του μέχρι πρότινος κυβερνώντος κόμματος, που είναι υπέρ της ένωσης με την Κίνα, εξαναγκάζοντας σε παραίτηση και τον πρωθυπουργό της χώρας.
Λίγα είναι γνωστά για την προσωπική της ζωή. Η Tsai Ing-wen δεν έχει παντρευτεί και δεν έχει αποκτήσει παιδιά. Οι απόψεις της πάνω στα κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα είναι σύγχρονες: υποστηρίζει με θέρμη τα LGBT δικαιώματα και τον γάμο μεταξύ ομοφύλων. Σε μια πολύ συντηρητική και εσωστρεφή Ασία, που ζει υπό τον φόβο της μιλιταριστικής Κίνας, οι μοντέρνες απόψεις μιας ηγέτιδας κράτους είναι πολύ σημαντικές για την συνολική προώθηση των κοινωνικών εξελίξεων.
Ο λαός της Ταϊβάν περιμένει πολλά από την Tsai Ing-wen. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα γειτονικά κράτη της περιοχής. Η εμπειρία και η μαχητικότητά της, σε συνδυασμό με την πρακτικότητά της, θα κρατήσουν την Ταϊβάν στο δρόμο της ανάπτυξης και θα αποτελέσουν ένα ακόμα παράδειγμα προς μίμηση για τις γυναίκες που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά, σε κράτη των οποίων η δημόσια ζωή ανδροκρατείται επί δεκάδες χρόνια.